The Great Gig live- a tribute concert to Pink Floyd

Ta kala nea twra... ti legame oti h polytexnitissa ki erhmospitissa (tropos tou legein.... mallon!) Eleni kanei teleutaia? Asxoleitai me rock group ths Thessalonikhs pou exoun kati wraio na parousiasoun.... Loipon, kati poly wraio kai prosegmeno 8a parakolou8hsete an er8ete sto Xylourgeio tou Mylou thn Paraskeuh stis 23 Noembrh h, an pali de mporeite tote, 3ana stis 23 tou Dekembrh, hmera Kyriakh. Oi Great Gig 8a ermhneusoun zwntana ta tragoudia twn Floyd pou oloi agaphsame, mazi me optiko yliko (video art). Egw kai o kalos mou filos Giwrgos, manager tous, 8a eimaste ekei kai elpizoume na apolausoume oloi mazi to show!
Gia perissotera episkefteite to: www.myspace.com/salonicaroskstage

GLENN HUGHES live!!!

To Sabbato pou mas perase (10/11) parakolou8hsa kai pali ton Glenn Hughes, gia deuterh fora mesa se 2,5 xronia, na mas 8ymizei palies kales epoxes (perasmena megaleia...??) alla kai dikes tou, proswpikes, kales stigmes, ka8ws synexizei na dhmiourgei kai na parousiazei nees douleies. Fysika h apo8ewsh htan sta palia, opws to Stormbringer me to opoio 3ekinhse, to Mistreated bebaia pou ermhneuse apisteuta (me fwnh kampana!), to You keep on movin' kai telos to Burn, me to opoio epele3e na mas apoxairethsei oristika (kleisimo tou encore)... Ekei egine o xamos. Alla kai sta dika tou, agnwsta polla apo auta se mena (kai se allous, eimai sigourh), yphrxan autes oi soulofunkobluesonotes pou emena proswpika pollllly me aresan!!! Oups, twra pou to eipa, exw kati na kanw... paw na parw kanena cd apo th solo douleia tou... Byeeeeee!

A tribute to THE DOORS by George Gakis and Junior Troublemakers

Prin 3 meres molis parakolou8hsa live ton Giorgo Gaki kai tous mikrous tou Troublemakers sto Xylourgeio tou Mylou na afierwnoun mia bradia sthn poreia kai th mousikh twn Doors. Gegonos einai oti h olh bradia eixe safws kai ekpaideutiko xarakthra, asxeta me to oti oi perissoteroi gnwrizame ta basika toulaxiston gia to megalo auto sygkrothma, alla kai oi ekteleseis twn tragoudiwn tous htan ekplhktikes, pistotates kai emfanws kalodoulemenes! Sygxarhthria paidia, pragmatika 3eperasate tis prosdokies mas!

LIVE ROCK in Salonica

San gnwsth polytexnitissa ki erimospitissa h ypofainomenh :-) apofasise teleutaiws na asxolh8ei pio energa me to kommati ths zwhs ths pou den thn exei apogohteusei akoma, th mousikh dld. Oxi, den tragoudaw, den paizw marakes se kammia mpanta, apla 8elhsa na ginw melos enos "managing team" as poume, pou asxoleitai me rock groups ths Thessalonikis. Etsi, me xara mou sas parapempw sta nea mou links, to prwto ek twn opoiwn afora to team pou eipa prin, alla dyo ta group me ta opoia asxoloumaste pros to paron (Prassein Aloga kai The Great Gig-a tribute band to Pink Floyd) kai fysika th radiofwnikh mou stegh, ton 1055ROCK (ola sto "my space"). To prwto live pou syndiorganwsame einai twn Prassein Aloga, stis 9 tou Noembrh, sto En Leukw (enanti Vilkas). Rock with us if you please!

In a lifetime.....

Καθώς η ώρα είναι προχωρημένη κι εγώ μπήκα απλά για ένα "τζα", δεν θα μακρηγορήσω, θα αφήσω να τα πει όλα η μουσική, η μεγάλη αγάπη πολλών από εμάς, όσο γνωρίζω... ένα τραγούδι που έχει καρφωθεί εδώ και κανένα τρίμηνο στο κεφάλι μου και δε βγαίνει με τίποτα, είναι το "In a Lifetime" των Clannad, με τη συμμετοχή του γνωστού μας Βono στα φωνητικά... Βάζω στίχους, βάλτε μελωδία.... Αφιερωμένο σε όποιον η καρδιά του το λέει να παλέψει με τον εαυτό του και να βγει νικητής, έχοντας γίνει λίγο καλύτερος, λίγο πιο συνετός, λίγο πιο ανθρώπινος, λίγο πιο επιεικής με τους άλλους, λίγο πιο εγκρατής στα πάθη του, σίγουρα πάντως πολύ πιο συνειδητοποιημένος....

In A Lifetime lyrics / Clannad (Maire Brennan & Bono on vocals)

hard to tell or recognise a sign to see me through a warning sign first the thunder satisfied, if the past it will not lie then the storm torn assunder the future you and I get blown away in the storm in a lifetime and as the rain it falls (Maire) begin again, as the storm breaks through (Bono) heavy in my heart (Maire) believe the light in you (Bono) so the light shines in you (Maire) without color, faded and worn (Bono) torn asunder in the storm (Maire) unless the sound has faded from your soul unless it disappears (Maire) first the thunder (Bono) selfish storm (Maire) then the storm (Bono) hold on the inside (Maire) torn asunder (Bono) one life (Maire) in the storm (Bono) in a lifetime in a lifetime

Why so much cruelty pt.2 (companies that test their products on animals)

....Κι επειδή μου την έδωσε τώρα και όταν μου τη δίνει... "θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου", πάρτε κι έναν κατάλογο με αγαπημένες εταιρείες που κατασκευάζουν αγαπημένα προϊόντα που όλοι έχουμε στα σπίτια μας, οι οποίες όμως (εταιρείες) έχουν προηγουμένως βασανίσει αμέτρητα ζωάκια για να δοκιμάσουν τη νέα μας μάσκαρα σε κάποιο κουνέλι ή το σαμπουάν που λούζουμε τα μαλλάκια μας σε άμοιρα σκυλάκια, κλεισμένα σε μικρά στενάχωρα κλουβιά, με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, καθόλου ή ελάχιστο φαγητό και πολλές φορές με βασανιστήρια σε ημερήσια βάση. Λλλλλλλλοιπόοοοοοον (δώσε βάση στην πενιά):
Bic Corporation
Chesebrough-Ponds (Fabergé, Ponds, Vaseline)
Church & Dwight (Aim, Arm & Hammer, Arrid, Brillo, Close-up, Lady’s
Choice, Mentadent, Nair, Orange Glo International, Pearl Drops)
Clairol (Aussie, Daily Defense, Herbal Essences, Infusium 23, Procter & Gamble)
Clorox (ArmorAll, Formula 409, Fresh Step, Glad, Liquid Plumber, Pine-Sol, Soft Scrub, S.O.S., Tilex)
Coty (Adidas, Calvin Klein, Davidoff, Glow, The Healing Garden, JOOP!, Jovan, Kenneth Cole, Lancaster, Marc Jacob, Rimmel, Stetson)
Helene Curtis Industries (Salon Selectives, Thermasilk, Unilever)
Johnson & Johnson (Aveeno, Clean & Clear, Listerine, Lubriderm, Neutrogena, Rembrandt, ROC)
L’Oréal U.S.A. (Biotherm, Cacharel, Garnier, Giorgio Armani, Helena
Rubinstein, Lancôme, Matrix Essentials, Maybelline, Ralph Lauren
Fragrances, Redken, Soft Sheen, Vichy)
Max Factor (Procter & Gamble)
Pantene (Procter & Gamble)
Pfizer (BenGay, Desitin, Listerine, Lubriderm, Plax, Visine)
Procter & Gamble Co. (Clairol, Cover Girl, Crest, Gillette, Giorgio, Iams, Max Factor, Physique, Tide)
Reckitt Benckiser (Easy Off, Lysol, Mop & Glo, Old English, Resolve, Spray ’N Wash, Veet, Woolite)
Schering-Plough (Bain de Soleil, Coppertone, Dr. Scholl’s)
Unilever (Axe, Dove, Helene Curtis, Lever Bros., Suave)
ΟΥΦ!
Αν κάνω μία έρευνα στο μπάνιο μου, θα βρω πολλά προϊόντα τους... Δεν ήξερα, δεν είχα ρωτήσει ως τώρα. Από δω και πέρα, θα προσέχω τί αγοράζω.... Γιατί δε θέλω να δείχνω πιο καθαρή ή πιο όμορφη ή να μυρίζω ωραία ξέροντας ότι κάποια ζωάκια πλήρωσαν με τη ζωή τους γιαυτό... Και πέθαναν μετά από φρικτά βασανιστήρια, που ούτε στο χειρότερό μου εχθρό δε μπορώ να ευχηθώ.
Don't encourage them to go on their cruelty! Just don't buy their products. There are many more to use, which are not made this way, not being tested on animals. Let's be more human, after all....
(for more details check: http://caringconsumer.com

Why so much cruelty? (fur stories)

I received an e-mail with this link which really made me freak out and get overwhelmed with ghast and fury... If you dare, take a look (common splatter films are children movies compared to it). If you love animals, try to watch it. If you don't, and especially if you wear animal fur or decorate your house with animal skin, you definetely have to watch it.... Cause you are part of the cruelty, even if you don't ever bother to think about it.
Τι τραβάνε οι φίλοι μας τα ζώα για μερικές και μερικούς κοκορόμυαλους.... αν έχετε παιδιά κοντά σας, απομακρύνετέ τα καλύτερα... Παραείναι βάρβαρο θέαμα για αθώα παιδικά μάτια... αλλά ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να σέβονται και να αγαπούν τα ζώα... έστω και μακρόθεν, αν έτσι θεωρείτε πιο σωστό.
If you dare... go to:

http://www.petatv.com/tvpopup/video.asp?video=fur_farm&Player=wm

MILO Z- Principal, 13/10/07

Ωραίο live το χθεσινό -για να μην ξεχνιόμαστε με τα Βερολίνα μόνο, έχουμε και συναυλιακή ενημέρωση! Και πάλι, ο Milo με τα τσακάλια τους μουσικούς που τον πλαισιώνουν και όλοι μαζί αποτελούν ένα σφιχτοδεμένο σύνολο, μας χάρισαν μία πολύ κεφάτη και μελωδική βραδιά. Και να φανταστείτε, η παρέα μου δεν ήταν και ιδιαίτερα fan του είδους (έως απειροελάχιστα!)και πάραυτα το απόλαυσε, κουνήθηκε, χαμογέλασε με τα σκέρτσα του Milo και θα παρέμενε μέχρι τέλους αν δεν ήταν η ρημάδα η κούραση στη μέση... Εγώ πάλι τί να πω; πριν καναδυό χρόνια που τους είχα πρωτοακούσει ζωντανά, είπα "αυτοί είναι διαβασμένοι μουσικοί αλλά και πραγματικοί διασκεδαστές!". Και φυσικά, το επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά. Μόνο ένα μικρό δείγμα μπορώ να σας δώσω, αλλά είναι αρκετά ενδεικτικό του τί κλίμα υπήρχε χθες εκεί. Και το επόμενο Σάββατο θα είναι και πάλι εκεί, για όσους τους έχασαν αυτό και δε θέλουν να το ξαναπάθουν!!! Πηγαίνετε και πατήστε στο "Λλλλλινκ"! για φωτό και videάκι. Άντε τα χρυσά μου!!!!

Ich bin eine Berlinerin!!!!

Καλώς σας βρίσκω μετά από μερικές μέρες, εκ των οποίων τις 4 έλειπα στο... ΒΕΡΟΛΙΝΟ, όπως είχα προαναγγείλει! Εντυπώσεις και σχόλια όλα θετικά, πρώτα όμως μερικές εικόνες.... Γιατί μια εικόνα λέει όσα χίλιες λέξεις (κάτι θα ξέρουν και οι Κινέζοι για να το λεν!). Ευτυχώς βοηθούσε και ο καιρός και αφενός μπορούσαμε να
γυρίζουμε αρκετά, αφετέρου βγάλαμε καλύτερες φωτό! Ακόμα πιο πολλές βέβαια μπορείτε να δείτε στο ολοκληρωμένο album στο http://elenikonstantin.myphotoalbum.com (βλέπε "Λλλλλλλινκ" και πάτα το!)

ΦΕΥΓΩ...... για να επιστρέψω με νέα και αντυπώσεις!

Το "Φευγω και αφήνω πίσω μου συντρίμμια" ποτέ δε με εξέφραζε ιδιαιτέρως ως άσμα αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα το τραγουδούσα , αφού γνωρίζω ότι αυτή η φυγή μου προκάλεσε ήδη και θα προκαλέσει και στη συνέχεια καλοπροαίρετη ζήλια αλλά και κακόβουλα σχόλια του τύπου "α, την κ...όφαρδη, ωραίο ταξίδι θα κάνει!" κτλ., χωρίς ίσως (;) πρόθεση γκαντεμιάσματος αλλά.... Αλλά το ξεκαθαρίζω, άμα τυχόν μου το γκαντεμιάσει κανείς, μαύρο φίδι που τον έφαγε! Ναι, θα πάω ένα τετραήμερο στο Βερολίνο, και;;;; Για σας παρακαλώ, είπα εγώ σε κανένανε να μην πάει κάπου ή είπα "α, τον κ...όφαρδο, κοίτα πού θα πάει πάλι;" Πάντως τα πρώτα γκαντεμοσχόλια κάνανε ήδη την εμφάνισή τους, ελπίζω απλά να μην "πιάσουν"!!!! Το δικαιούμαι νομίζω, και εγώ και η Λουίζα μου (μαζί της θα πάω, mommy dearest!), να περάσουμε ένα γεμάτο ωραίες αναμνήσεις και στιγμές τετραήμερο! Και να γυρίσουμε να μεταφέρουμε εντυπώσεις για όσους έχουν σκοπό μελλοντικά να κάνουν κάτι αντίστοιχο ή απλά θέλουν να πάρουν μία ιδέα! Πετάω σε 4,5 ώρες, οπότε... Καλό μας ταξίδι!

Και επίκαιρα !

Άλλη μία από τις πολύ καλές συναυλίες (όπως μου είπαν άπαντες) που βλακωδώς έχασα (....) ήταν αυτή της Patti Smith στο Βελλίδειο. Και επειδή ευτυχώς σε αυτή τη ζωή υπάρχουν και μερικοί καλοί φίλοι που μεριμνούν για εμάς, μου δώθηκαν και μοιράζομαι μαζί σας μερικές φωτό και καναδυό βιντεάκια (once more δια χειρός Θωμά, χρυσοχέρης το παιδί!!!), για να πάρουμε μία γεύση εμείς που δεν παραβρεθήκαμε... για κάποιο λόγο.
Enjoy!!!

Και αναδρομικά....

Αναδρομικά εντελώς, ετεροχρονισμένα, ό,τι θυμάται χαίρεται η νεαρά και ό,τι άλλο θέλετε πείτε, δίκιο θα έχετε, έχω όμως να σας "δώσω" μία φοβερή artistic photo (δια χειρός Καριοφύλλη)από τη συναυλία του Robert Plant και των Strange Sensation το καλοκαίρι (η τελευταία καλή συναυλία που παρακολούθησα, μετά έχασα τη μπάλα!!!). Η φωτό έχει τραβηχτεί κατά την φοβερή ζωντανή εκτέλεση του "Ramble On". (έτσι, εγκυκλοπαιδικά το ανέφερα!!!)
Κι έχω κι 1-2 βιντεάκια (δια χειρός Θωμά) από τη συναυλία τούτη, τραβηγμένα με κινητό τηλέφωνο, τα οποία μπορεί ως εικόνα και ήχος να μην είναι τέλειας ποιότητας αλλά είναι άψογα ως ενθύμια.... και μπορούν να προσφέρουν μία καλή γεύση σε όσους έχασαν αυτή τη μαγευτική εμφάνισή του αγαπημένου Robert.
Once more, enjoy the ride!!!!

melancholia in Septembre

Η επιστροφή μου μπορεί να μην άρχισε δυναμικά, συντελέστηκε ωστόσο και ελπίζω σύντομα να με ξαναθυμηθείτε κι εσείς οι λίγοι και καλοί φίλοι αυτού του blog. Ο Σεπτέμβρης είναι περίεργος μήνας. Θυμάμαι τον τίτλο "ο Αύγουστος είναι κακός μήνας" του βιβλίου της Έντνα Ο' Μπράιαν που είχα διαβάσει προ αμνημονεύτων (για μένα προσωπικά μια χαρά ήταν ο φετινός Αύγουστος) και λέω "μπα, ο Σεπτέμβρης μάλλον διεκδικεί τα πρωτεία". Γιατί ποιόν άλλον μήνα του χρόνου νοσταλγείς τόσο πολύ κάτι που έχει φύγει ανεπιστρεπτί (τις διακοπές λ.χ.)? Ποιόν άλλον μήνα ακούς παντού "καλό χειμώνα" (το καλό που το είδες στην υγρασία, το κρύο και τις γρίπες?), "τα κεφάλια μέσα τώρα" (λες και πριν που ήταν έξω πείραξαν κανέναν!), "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" (το είπα κι εγώ, είδατε; αχ, αυτές οι λαϊκές ρήσεις!) και άλλα τέτοια αισιόδοξα! Ποιόν άλλο μήνα του χρόνου αισθάνεσαι σαν τις παλιές καλές ημέρες του σχολείου, σα μαθητούδι και κρυφά μέσα σου κλαψουρίζεις "όχι βρε μαμά, μη με στείλεις πάλι!", πότε άλλοτε νιώθεις ότι κάτι καινούριο και καλύτερο πρέπει να πετύχεις φέτος (αυτό που δεν σου έκατσε ή δεν προέκυψε τέλος πάντων πέρσι, πρόπερσι, παραπρόπερσι...)? Άντε, ίσως γιαυτό το τελευταίο παίζει και η Πρωτοχρονιά. Αλλά και ο Σεπτέμβρης το έχει το κατιτίς του, doesn't it?

Ka8e katergaris ston pagko tou.....

Kalws sas briskw kai pali, sygxwriste mou ta greeklish, einai logw biasynhs. H trimhnh apousia mou syndeetai me to kalokairi pou, ws gnwston, einai epoxh xalarwshs, eimaste "allou" genika, akoma kai an h adeia mas einai molis liges hmeres. To myalo pantws pairnei thn "adeia tou" gia poly perissotero kai to mono pou h8ela ki egw htan ligo krasi, ligo 8alassa kai to agori mou (tromara mou!)... Elpizw o Septemrbis na einai paragwgikos kai gematos eyxarista gia olous mas, giati emena toulaxiston ligo straba mou mphke (apo apopsh dia8esews, tipota fobero)... H synexeia 8a dei3ei - kai h istoria epishs, alla poios kanei tosh ypomonh!!!
Welcome back, pleased to meet you!

new links added

Καλώς σας βρήκα και πάλι... Μη έχοντας συνταρακτικά νέα από την εβδομάδα που μεσολάβησε, έχω μόνο να σας επιστήσω την προσοχή σε δύο νέες προσθήκες στα favourite links μου: η μία αφορά στο site της National Gallery of Art στη Washington (για τους λάτρεις της τέχνης, είπαμε το συγκεκριμένο Blog είναι και φιλότεχνο!!!) και η δεύτερη στο blog της συμπαθέστατης ακροάτριας και "φίλης", θα τολμούσα να πω, κατά μία έννοια τουλάχιστον, Εύας, το οποίο σήμερα μόλις επισκέφθηκα πρώτη φορά και είδα ότι έχει "πολύ ζουμί"!!! Enjoy the ride!!!

Χαίρετε χαίρετε, τι μου κάνετε? Ελπίζω όλα να κυλούν σαν το νερό στο αυλάκι (και να μην πούμε σύντομα το νερό νεράκι....). Όλο αυτό το διάστημα που δεν ήμουν πολύ τακτική εδώ παρακολούθησα κάποια ενδιαφέροντα πράγματα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Λοιπόν... για να θυμηθώ κιόλας (αχ αυτό το έμμενταλ*).. α, ναι, είδα και άκουσα ζωντανά τους Therion, που ήταν εξαιρετικοί και σύμφωνα με τα λεγόμενα άλλων που τους είχαν ξαναδεί (εγώ πρώτη φορά φέτος, είχαν ξανάρθει όμως πρόσφατα) ήταν πολύ καλύτεροι σκηνικά και εκτελεστικά από την τελευταία τους εμφάνιση. Ενθουσιάστηκα θα έλεγα, ειδικά σε τραγούδια παλιότερα και αγαπημένα από Theli, Deggial, ξέρετε. Επίσης είδα και άκουσα τον Γιώργο Γάκη (που με τίμησε και στο στούντιο με την παρουσία του) με τους Troublemakers να αφιερώνουν ένα βράδυ στους Whitesnake, με πάρα πολύ ζήλο, μεράκι και άψογη προετοιμασία. Απολαύσαμε όλες τις κομματάρες των Snake και ανάμεσα στα τραγούδια την αφήγηση του Γάκη σχετικά με την ιστορία του γκρουπ (για να θυμόμαστε εμείς που έχουμε αυτό το άτιμο.... το έμμενταλ*). Καλά, από συναυλίες θα χορτάσουμε όμως και στο εγγύς μέλλον... (ακούτε και καμμιά εκπομπή στο ράδιο, κάθε φορά σχεδόν τα λέω!)
Επιπλέον πήγα και θέατρο, δις. Είδα τον "Ταρτούφο" του Μολιέρου με καλή παρέα και με έναν εκπληκτικό Θύμιο Καρακατσάνη να δίνει ρέστα (συγγνώμη κ. Κωνσταντίνου αλλά δε συγκλονίστηκα από τη δική σας ερμηνεία) και λίγες μέρες αργότερα είδα τον "Δον Κάρλος" του Σίλερ (παχύ το "Σ", δεν έχει χαρακτήρα στα ελληνικά ανάλογο!) με την καλή μου φίλη τη Βίλλυ και την Κατερίνα και ενθουσιάστηκα με την όλη παράσταση! Είχα καιρό να πάω θέατρο αλλά έκανα δύο πολύ καλές επιλογές (άργησα αλλά το πέτυχα!). Τώρα περιμένω τα "καλοκαιρινά"...

Υ.Γ. * αυτό είναι από το σχετικό ανέκδοτο με τη γριά που πάει στο σούπερ μάρκετ, κοιτάζει τα τυριά και όταν τη ρωτά ο υπάλληλος τί θέλει σκέφτεται αρκετά πριν απαντήσει: "ήθελα ένα τέταρτο αλτζχάιμερ αλλά δε μου ερχόταν το όνομα... έχω και αυτό το άτιμο το έμμενταλ..." (παλιό και γνωστό, ξέρω, αλλά για να μη νομίζει κανείς ότι με βάρεσε υπερβολικά ό ήλιος από τώρα, έριξα διευκρινιστικό σημείωμα!!!)

Backkkkk!!!!!!!!!!!

Χαίρετε χαίρετε! Και πάλι εδώ, μετά από μακρά απουσία, λόγω ιδιαίτερου φόρτου εργασίας και ανειλημμένων υποχρεώσεων μπλα μπλα μπλααα.... Οι λίγες μέρες των πασχαλινών διακοπών ήταν πολύ καλές αλλά πολύ λίγες για να προφτάσει κανείς να κάνει όσα δεν είχε το χρόνο πριν (και μετά) να κάνει, γιαυτό και η υπογράφουσα έλαμψε δια της απουσίας της από τη διαδικτυακή της ενασχόληση. Επανήλθα όμως δριμύτερη και εφόσον ο τόπος αυτός ασχολείται -υποτίθεται (χιχιχ!)- και με τέχνη, έχω να μοιραστώ μαζί σας μερικές "καλλιτεχνικές" φωτογραφίες, που αξίζουν την προσοχή σας, αν μη τι άλλο. Βεβαίως θα ήθελα πολύ να τις έχω τραβήξει η ίδια αλλά δεν κρύβομαι εγώ πίσω από το φακό. Ο φωτογράφος είναι ο Καριοφύλλης, μαθητής μου από το ιδιωτικό ΙΕΚ φωτογραφίας όπου διδάσκω Ιστορία της Τέχνης (όπως έχει κάπου ήδη προαναφερθεί, σιγά να μη θυμάμαι ακριβώς πού!!!). Προς τέρψιν οφθαλμών λοιπόν και για να δείτε τί "παιδιά -θαύματα" έχω για μαθητές (παιδιά με την πολύ ευρεία έννοια του όρου, όχι ηλικιακά!). Enjoy!!!

Μεγαλοβδομαδιάτικα

Χαίρετε χαίρετε! Σε κλίμα κατάνυξης μας βρήκε η Μεγάλη Εβδομάδα, με την τηλεόραση να προβάλλει διαρκώς μία από τα ίδια όσο αφορά στις ταινίες και το γενικότερο ψυχαγωγικό -"κατανυκτικού χαρακτήρος" πάντοτε - μέρος. Πολύ χάρηκα όμως που μέσα σε όλα συμπεριέλαβαν και μερικές αξιόλογες και σχετικά καινούριες παραγωγές, όπως το "Finding Neverland" με τον φοβερό Johnny Depp, το όχι τόσο πρόσφατο αλλά υπέροχα συγκινητικό "I am Sam" -από τις αγαπημένες μου, βλέπε και "Προφίλ" => ταινίες-, με γνήσιες, αυθόρμητες δόσεις δακρύων κατά τη θέασή του και μια φανταστική ερμηνεία από τον Sean Penn και την πιτσιρίκα Dakota Fanning, καθώς και την πολυσυζητημένη, λόγω του ωμού ρεαλισμού της, version του (σκηνοθέτη εδώ) Μελ Γκίμπσον πάνω στα "Πάθη του Χριστού". Εξαιρετικές επιλογές, εύγε! Τώρα, γιατί πρέπει κάθε χρονιά να βλέπουμε και πάλι το "Μπεν Χουρ" και την "Κλεοπάτρα", δεν μπορώ ακριβώς να εξηγήσω... Μάλλον κάποιοι τα έχουν άρρηκτα συνδεδεμένα με το Πάσχα, μην τους χαλάσω εγώ την πετυχημένη (???) συνταγή τηλεθέασης.... :-)
Όσο για τις περίφημες "ιστορίες" της γλυκιάς φορτηγατζούς, μείναμε πολύ πίσω, το ξέρω, αλλά χρονιάρες μέρες τώρα δε μου βγαίνει! Θα επανέλθω δυναμικά σε λίγο.
Υγιαίνετε και εις το επανιδείν συντόμως.
Καλή Ανάσταση (και ψυχική ανάταση).

Live Pain Of Salvation 31/3/07, Ydrogeios

Poly kairo exei na emfanistei kati neo se auto to blog kai auto einai APARADEKTO! Anyway. elleipsh xronou, dia8eshs ktl. odhghsan se auto to gegonos. Den 8a epanaleif8ei, yposxomai!!! Liga logia gia th x8esinh emfanish twn Pain Of Salvation sthn Ydrogeio, pou thn perimename pws kai pws!!! :
Katarxhn, th synaulia anoi3an oi HORIZON'S END, progressivades sympolites mas pou edw kai polla xronia epimenoun proodeutika kai poly kala kanoun. Mas zestanan me poly wraio tropo kai mas ekanan akoma pio anypomonous kai gia th synexeia. Ligaki ka8ysterhmena bghkan sth skhnh kai oi PoS, me poly en8ousiasmo tous ypodexthke o kosmos. 3ekinhsan me "scarsick", pou ap' o,tio fanhke oi 8essalonikeis gnwrizan kala kai goustaran... Synexisan me America, Nightmist, kai polla alla, ligo poly idio setlist me auto sto Amsterdam opws eida. Akousame polla wraia, apo ola ta album tous, yphrxe poly 8ermo klima genika kai auto mallon enepneuse tous Souhdous pou htan poly epikoinwniakoi kai zwhroi, para thn katagwgh tous apo ta boreia. Anyway, gia to encore 8a protimousa na exoun epile3ei kati allo, alla opws kai na 'xei htan ena live me pollh psyxh kai polles wraies stigmes, opote giati na to ypotimhsw? Perasa poly wraia tiw 2 wres pou htan oi Pain sth skhnh kai to idio pisteuw kai gia olous ekei mesa!!! Welcome to the Kingdom Of Loss!

Ιστορίες μιας βουλγάρας φορτηγατζούς -μέρος 4

Άργησαν αλλά ξαναχτυπούν... και συνεχίζονται οι ανεκδιήγητες ιστορίες:
Κάθησαν σε ένα τραπεζάκι λοιπόν τα ξαδερφάκια της ιστορίας μας και παρήγγειλαν τα ποτά τους. Ήταν η ώρα που ξεκινούσε το πρόγραμμα... Σύντομα, κατάλαβαν ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν είχε γυναίκες ως θαμώνες, παρά μόνο ως εργαζόμενες. Κοιτάχτηκαν περίεργα καναδυό φορές, ψιθύρισαν καναδυό κουβέντες ο ένας στο αυτί του άλλου αλλά προσπάθησαν να το παίξουν άνετοι. Είχαν πιεί περίπου το μισό τουυς ποτό όταν τους πλησίασε ένας εύσωμος τύπος, όχι ακριβώς ο τύπος του άντρα που θα εμπιστευόσουν τα παιδιά σου- ή τη γυναίκα, ή ακόμα και το σκύλο σου- μαζί του, και έσκυψε να ρωτήσει τον Ίλκου κάτι στο αυτί. Η Σνέζι δεν μπόρεσε να ακούσει τίποτα, ώσπου είδε τον Ίλκου να σηκώνεται αγανακτισμένος και να προλαβαίνει να λέει "ε, όχι δα!", πριν του έρθει ο ουρανός σφοντύλι από το "μπουκέτο" (όχι μπουκέτο λουλούδια, το άλλο) που του ήρθε με εκπληκτική ταχύτητα στα μούτρα. Η συνέχεια θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα και θεαματική αν αυτό εδώ ήταν ταινία, αλλά δεν είναι. Η κατάληξη ήταν ο Ίλκου, με τη Σνέζι να τον υποβαστάζει, να ψάχνουν νυχτιάτικα τα εφημερεύοντα, γιατί μάλλον η συμπλοκή είχε αρνητικές επιπτώσεις στο δεξί του χέρι. Ο ταξιτζής που ανέλαβε να τους μεταφέρει κούνησε απλά το κεφάλι, στο άκουσμα των σπασμένων ελληνικών, ψέλλισε μόνο "μμμμ...κατάλαβα....". Τί ακριβώς είχε καταλάβει δε θα μας το πει ποτέ, αλλά το σίγουρο είναι ότι γιαυτόν ξένοι= μπελάδες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ξένοι είχαν τους μπελάδες, χωρίς να τους προκαλέσουν, αλλά άντε να του πεις τώρα τί έγινε και να το πιστέψει. Άντε να του πεις ότι ο εύσωμος κύριος πριν λίγο στο μπαρ είχε ρωτήσει τον Ίλκου, με τη σειρά που σας τα λέω: από πού είναι, τί σχέση έχει με τη Σνέζι, πόσων ετών είναι αυτή και για πόσα ευρώ ήθελε να την βγάλει στο κλαρί.....

Επειδή η μουσική εξημερώνει τα ήθη, τα πλήθη και τα σ...ήθη, να μερικές συναυλίες που αξίζει να βάλουμε στο πρόγραμμά μας -ε, καλά, όχι όλες, όσες θέλει ο καθείς:
Pavlov's Dog, 18/3/07, Principal club theater
Louisiana Red, 30/3/07, Ξυλουργείο
Pain Of Salvation, 31/3/07, Υδρόγειος (βλ. και παρακάτω, προηγούμενα posts)
Therion, 14/4/07, Υδρόγειος
Saxon, 21/4/07, Υδρόγειος
Blind Guardian, 27/4/07, Υδρόγειος
Van Der Graaf Generator, 28/4/07, άγνωστο πού, Μύλος μάλλον (!)
Keep rocking!

Ιστορίες μιας βουλγάρας φορτηγατζούς -μέρος 3

Λοιποοοοοοόν.... πού είχαμε μείνει; α, ναι, στην έναρξη του ταξιδιού.... το οποίο ξεκινά, όπως ίσως φαντάζεστε, με ένα πέρασμα από Ελλάδα, αφού το εμπόρευμα που είχαν να ξεφορτώσουν η Ίλκου και η Σνέζι, επίσημα πλέον συνοδηγός του, είχε αποδέκτες και στη Θεσσαλονίκη. Πρώτος τους σταθμός λοιπόν η πόλη πολλών από εμάς. Με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση και ταλαιπωρία στα σύνορα, αφού οι τελωνιακοί με τίποτα δε μπορούσαν να δεχτούν "αυτή την ανόητη ιστορία", όπως τη χαρακτήρισαν, που τους πάσαρε ο Ίλκου, ότι έχει πάρει μαζί τη μικρή ξαδέρφη του απλά για παρέα στο ταξίδι -μάλλον πρώτη φορά έβλεπαν νταλικέρη με συνοδό- τελικά, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη, πρώτο σταθμό του ταξιδιού τους, με αρκετές ώρες καθυστέρηση. Έλα όμως που η ώρα παράδοσης είχε παρέλθει κατά πολύ και η αποθήκη όπου θα ξεφόρτωναν δεν τους περίμενε μέχρι τα μεσάνυχτα... Οπότε, η μόνη λύση, που σαφώς ενθουσίασε την ηρωίδα μας, ψόφια για περιπέτειες και διψασμένη για ζωή, ήταν να διανυκτερεύσουν ένα βράδυ στην "πρωτεύουσα των Βαλκανίων", όπως τους άρεσε να την αποκαλούν. Ο Ίλκου, έχοντας ξαναπάθει παρόμοια χουνέρια στα σύνορα, γνώριζε καναδυό φτηνά ξενοδοχεία που θα τους φιλοξενούσαν για μια νύχτα χωρίς να ζητήσουν μεγάλο αντίτιμο. Φτάνοντας στο ένα, δήλωσε στην ξαδερφούλα του ότι ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος και ότι θα προτιμούσε να τσιμπήσουν κάτι στα γρήγορα και να πάνε για ξεκούραση. Η Σνέζι όμως, βλέποντας τη μεγάλη πόλη και τα φώτα, θαμπώθηκε και με τίποτα δε μπορούσε να δεχτεί ότι δε θα έβλεπε τίποτε άλλο πέρα από το φτηνό αυτό ξενοδοχείο και το διπλανό σουβλατζίδικο. Σχεδόν γονυπετής παρακάλεσε τον καλό της ξάδερφο και συνοδοιπόρο να πάνε κάπου, έστω μια βόλτα με τα πόδια, και να πιούν στα γρήγορα ένα ποτό. Του θύμισε με τρόπο ότι αυτός της πρότεινε να τον συνοδέψει στο ταξίδι του και ότι της υποσχέθηκε πως θα της δείξει πράγματα που δεν είχε ξαναδεί ποτέ της και ίσως να μην της δινόταν άλλοτε η ευκαιρία να δει. Ο Ίλκου δε θέλησε να την απογοητεύσει, ακόμα δεν είχαν ξεκινήσει καλά -καλά, και έτσι υποχώρησε. Περιπλανήθηκαν για λίγο στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο, που δεν ήταν και από τις πιο καλόφημες της πόλης, ειδικά τη νύχτα, και φοβούμενος μη χρειαστεί να αντιμετωπίσει άλλες καταστάσεις, πήρε τη Σνέζι και χώθηκαν σε ένα μπαρ, στο δεύτερο που βρέθηκε στο δρόμο τους. Ο Ίλκου γνώριζε αρκετά ελληνικά για να συννενοηθεί σωστά, αλλά δεν είχε ιδέα από ελληνική γραφή, έτσι ώστε να πάει το μυαλό του στο πονηρό όταν είδε τη φωτεινή πινακίδα με το όνομα του μπαρ, "Γατούλες". Ήξερε βέβαια ότι εκείνη η περιοχή δεν ήταν ακριβώς και η πιο κυριλέ της πόλης, αλλά θεώρησε ότι θα μπορούσε να σταθεί άξιος προστάτης της μικρότερης ξαδέρφης του.... Αυτή όμως ήταν μια λανθασμένη εντύπωση που είχε.
(η συνέχεια στο επόμενο)

Ιστορίες μιας βουλγάρας φορτηγατζούς -μέρος 2

Λοιπόοοοοον....... Είχαμε αφήσει τη νεαρά φερέλπιδα ηρωίδα μας να ετοιμάζεται για τη μεγάλη της απόδραση.... από τα τετριμμένα. Με ένα σάκο με τα απολύτως απαραίτητά της, καθώς ήταν και μαθημένη στο να είναι ολιγαρκής - αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς στσι συνθήκες που ζούσε- , η Σνέζι πήγε στο σπίτι του ξαδέρφου της, έχοντας αποχαιρετήσει τη μητέρα, τον πατέρα και τα τρία μικρότερα αδέρφια της. Ήξερε ότι θα της λείψουν, ειδικά η μητέρα της και ο μικρός Ίβο, αλλά ήταν η ευκαιρία της. Η μόνη της , πίστευε, ευκαιρία να πάψει να ασχολείται από τα αξημέρωτα με τα ζώα του πατέρα της, να ζήσει, έστω και λίγες στιγμές, σε πόλεις και χώρες που φάνταζαν να έχουν βγει από το μέλλον, τέτοιες που έβλεπε μόνο στις λιγοστές ταινίες που είχε δει ποτέ της. Να ανοίξει τα φτερά της μακριά από τον αυταρχικό πατέρα και την καλόβολη αλλά υποτακτική μητέρα της, που το μόνο που ονειρευόταν γιαυτήν ήταν ένας καλός γάμος, σύντομα στο μέλλον, με κάποιον ευηπόληπτο συγχωριανό της. Από όλα ήθελε να ξεφύγει η "Χιονάτη" μας, που μάλλον σε "Σταχτοπούτα" φέρνει λίγο, αλλά το όνομά της μας μπερδεύει το παραμύθι.... Δεν ήθελε άλλο πια να είναι η κοπέλα που όλες στο χωριό κοίταζαν απαξιωτικά, επειδή τη φθονούσαν για τα κάλλη της, και όλοι σκεφτόταν τα κρύα βράδια πριν πέσουν για ύπνο ή όταν έπεφταν στο κρεβάτι με τις νόμιμες, καθημερινές, άχρωμες και άοσμες συζύγους τους. Δεν ήθελε βέβαια να πάψει να είναι και το κοριτσάκι της μαμάς, το μόνο της κορίτσι, που το κανάκευε και το έβλεπε σαν την ελπίδα της για κάτι καλύτερο, για μια νέα βελτιωμένη έκδοση της δικής της, απλής και ελαφρά μίζερης ζωής. Και η Σνέζι της είχε αδυναμία της μάνας της... και ας μην το έδειχνε συχνά. Γιατί της είχαν μάθει από πολύ μικρή ότι το να δείχνεις αδυναμία σε κάνει αυτομάτως και αδύναμο... Και οι αδύναμοι δεν επιβίωναν εύκολα σε αυτά τα δύσκολα, γεμάτα ανατροπές χρόνια, με την προσπάθεια για μια ομαλή μετάβαση στη σύγχρονη ζωή να στοιχειώνει κάθε μέρα και νύχτα, κάθε κουβέντα, κάθε ανθρώπινη σχέση...
(η συνέχεια στο επόμενο)

Ιστορίες μιας βουλγάρας φορτηγατζούς -μέρος 1

Επειδή αυτό το blog δεν έχει ούτε ενημερωτικό καθαρά, ούτε κανέναν άλλο φοβερό και τρομερό σκοπό, παρά μόνο την ψυχαγωγία της υποφαινομένης και των επισκεπτών της, ήρθε η ώρα να πούμε μερικές ιστορίες... Σαν τον παλιό καλό καιρό (το κάθισμα γύρω από τη φωτιά είναι προαιρετικό, όπως βολεύεται ο καθένας!). Πάμε λοιπόν:
Μια ωραία πρωία, η Σνέζι συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να αλλάξει τη ζωή της και να ξεφύγει από την καταπίεση του πατέρα της και τον έλεγχο που ασκούσε πάνω της όλη η κλειστή κοινωνία του χωριού στο οποίο ζούσε. Το χωριό της ήταν λίγο πιο έξω από μια μεγάλη πόλη, αλλά ήταν λες και ο χρόνος είχε σταματήσει κάπου στα 1955. Το κορίτσι της ιστορίας μας όμως ήταν γεννημένο για μεγάλα πράγματα, για αλλιώτικη ζωή -ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να πιστεύει. Με έντονα τα χαρακτηριστικά της φυλής της στην καλύτερή τους έκδοσή, η Σνέζι (από το Σνέζενα, που σημαίνει Χιονάτη στα βουλγαρικά, υπέροχο όνομα για κορασίδα) ξεχώριζε από τα περισσότερα κορίτσια: είχε πλούσια καστανά μαλλιά, σώμα λυγερό και καλοφτιαγμένο, έντονες καμπύλες (μόνο εκεί που έπρεπε, φυσικά!) και πρόσωπο αγγελικό. Στο βλέμμα της ήταν ευανάγνωστος ο πόθος της φυγής.... Εκείνη την ωραία πρωία λοιπόν που λέγαμε στην αρχή, όταν πλησίαζε τα 20 της χρόνια, της δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία: ο ξάδερφός της ο Ίλκου (ελληνιστί Λιάκος), οδηγός νταλίκας επί αρκετά χρόνια, χρειαζόταν συνοδηγό για ένα μεγάλο ταξίδι που είχε να κάνει σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Μεγάλο και δύσκολο το ταξίδι, πολλές οι ώρες στο τιμόνι, ο Ίλκου γνώριζε τους κινδύνους της δουλειάς όταν τον κατέβαλλε η κούραση, μετά από ατελείωτα χιλιόμετρα στις ευρωπαϊκές αούτομπαν, μόνος, χωρίς μια ψυχή να του πει μια κουβέντα να τον αφυπνίσει. Το κορίτσι πάντα έλεγε πόσο πολύ ήθελε να ταξιδέψει, καμμία σοβαρή δουλειά δεν την απασχολούσε εκείνο το διάστημα -όπως και όλο το προηγούμενο βέβαια, αφού δεν είχε εργαστεί ποτέ εκτός σπιτιού, παρά μόνο ασχολούνταν με τα ζωντανά που διατηρούσε ο πατέρας της-, οι γονείς δεν έφεραν φοβερές αντιρρήσεις, αφού και μόνο η παρουσία του μεγάλου ξαδέρφου θα απέτρεπε οποιονδήποτε τολμούσε να πλησιάσει τη σύγχρονη Χιονάτη μας. Έτσι, όλα ήρθαν ευνοϊκά και η μικρή αλλά τολμηρή και φιλόδοξη Σνέζι θα έβγαινε για πρώτη φορά έξω από τη χώρα που την ανάθρεψε, με τόσες στερήσεις.....
(η συνέχεια στο επόμενο)

Waiting for thy Kingdom......

Απευθείας από το επίσημο site τους ξεσήκωσα τη βιογραφία καθώς και λίγα στοιχεία για το νέο άλμπουμ τους... για τυχόν ενδιαφερόμενους που έτυχε να βρεθούν εδώ, σε αυτό το blog και όχι στο www.painofsalvation.com . You're unofficially welcomed to the Kingdom Of Loss!

LP "Scarsick", 2007

Scarsick (2007)
(click for larger version)	Production notes: Recorded during 2006 at the Five Legged Monkey Studios by Daniel Gildenlow. Mixed by Daniel Gildenlow at the Five Legged Monkey Studio. Mastered at Fascination Street by Jens Bogren. Produced by Daniel Gildenlow.
Tracklist: painofsalvation / scarsick (The Perfect Element, part II - "he") side A 1. scarsick 2. spitfall 3. cribcaged 4. america 5. disco queen side B 6. kingdom of loss 7. mrs modern mother mary 8. idiocracy 9. flame to the moth 10. enter rain
Music by D. Gildenlow. Lyrics by Daniel Gildenlow. Concept by Daniel Gildenlow. Artwork by Daniel Gildenlow (Entropia Productions), based on photos by Lars Ardarve. Special notes: The album is the second part of the Perfect Element concept, of which the first part - The Perfect Element, part I - was released in 2000.

A little more "Pain"....

Biography To be able to reveal the roots of Swedish Pain of Salvation, we have to go back to 1984 when vocalist/guitarist Daniel Gildenlow formed the band Reality at the mere age of 11. Despite their youth they received attention in Swedish media because of their musical capacity.

1988: Mikael Pettersson, Daniel Magdic, Daniel Gildenlow, Joakim Strandberg At the fall of 1987 Reality qualify to the Swedish Annual Music Contest "Rock-SM" (the same contest that made Swedish “Europe” big in the early eighties) as the youngest competitors ever. Daniel Gildenlow also wins the prize for Best Vocalist. The same year the band attends the Beatles festival, also as the youngest participators. In 1990 the band sees some member shifts, as Magnus Johansson replaces Joakim at the bass, and Johan Langell (then 14 years old) replaces the former drummer Mikael, as key composers Gildenlöw/Magdic finds it difficult to fully implement their ideas. Magnus Johansson leaves the band and is replaced by Gustaf Hielm (known from Meshuggah).

1990: Magnus Johansson, Mikael Pettersson, Daniel Gildenlow, Daniel Magdic 1991.The band is performing live as ”Pain of Salvation” for the first time, and between '91 and '94 the band has some national success throughout several contests and competitions, being finalists at worst and winners of most, always awarded for their musical capability, varied material and vocal arrangements. Some of the songs from this time can actually be found on "Entropia" (Nightmist, Oblivion Ocean) and as Japanese bonus tracks on "One Hour by the Concrete Lake". In December 1994, Daniel Gildenlow’s younger brother Kristoffer (then 16 years old) replaces Gustaf Hielm at the bass. At this time, Pain of Salvation still seek to complete their now well-working band with a keyboard player – but no one seems to fit their needs.

1997: Fredrik Hermansson, Daniel Magdic, Daniel Gildenlow, Kristoffer Gildenlow, Johan Langell It takes to fall 1996 to find the keyboard player they want, and with Fredrik Hermansson (then 20 years old) Pain of Salvation is finally complete. They immediately enter a local studio to record a demo, using both old and new material. Throughout the preceding years, Pain of Salvation had recorded several tapes, but for the first time ever they actually sends it to record companies, as they finally are satisfied enough with the results. Perfectionists already. The first two companies that the band sends their demo to – Marquee/Belle Antique (Japan/Asia) and Roasting House (Sweden) – are both very positive, and in early 1997, Pain of Salvation records their first album ”Entropia” at the Roasting House Studio in Malmoe. It is released in Asia in August 1997, but the European fans had to wait for it until 1999. The album receives great reviews all around the world.

1998: Fredrik Hermansson, Daniel Gildenlow, Kristoffer Gildenlow, Johan Langell, Johan Hallgren In January 1998, just one month before the recording of "One Hour by the Concrete Lake," Daniel Magdic and the rest of the band, after some months of disagreement, decides to go separate ways. Johan Hallgren is asked to play on the album and he faces the superhuman task of learning all the songs on such short notice, but it works out so well that he becomes a full member of the band. "One Hour by the Concrete Lake" is released in Asia late 1998, in Europe in early 1999 and in USA late 1999. This "master-piece" is highly praised (100/100 in Holland's biggest music magazine) and is the main reason for Pain of Salvation being signed by the well-known record company InsideOut and later on their US equivalent InsideOut America, formed by Dream Theater's former manager Jim Pitulski. They go on a three-week European tour in March 1999, together with British "Threshold" and Italian "Eldritch".

Pain of Salvation, 2000 After a year of good reviews, and a co-headline show at the Dutch ProgPower festival in the fall of 1999, the band starts to put together new material for their third album. They begin to record the material in late February 2000 and the album is finished in June. Daniel makes all the artwork and multimedia work for this large concept album, which is released in September 2000, when they are on tour with Arena (UK). During that same tour, in Barcelona, Daniel falls and breaks two fingers on his left hand pretty bad. Nevertheless, the band fulfills the tour, actually playing more shows than originally planned. The photo(s) above are taken during the last show of the tour, in Amsterdam, Holland. Note the cast on Daniel's arm. Recently, Pain of Salvation headlined the ProgPower USA festival on the 24th of February, and will headline the Dream Theater Fan Club Convention in Paris, May 19th. Later this year they will play at the Dutch Dynamo festival, the US Powermad and at ProgPower Europe in Holland (as headliners). They will also do some touring in the world.

The Kingdom Of Loss

Hey ya, ola kala? Meres pou den egrapsa tipota sto agaphto mou blog... Fortos ergasias, ypoxrewseis, mpla mpla kai alles dikaiologies sobarou typou, pou fysika mporeite na amfisbhthsete! Auth th stigmh kanei ekpomph o Petridhs (kalos synadelfos apo ta poly palia, apo epoxes radio Akropolis gia osous einai konta h ligo anw twn -anta!) kai egw ton parenoxlw exontas stroggyloka8hsei sto studio. Einai omws megalh eukolia to ADSL, opote 8a me anextei gia ligo!!! To kalytero synauliako neo pou ema8a teleutaia einai h emfanish twn Pain Of Salvation 3ana sth 8essalonikh, stis 31 tou Marth, meta apo peripou 2,5 xronia apo thn teleutaia tous episkepsh.... Afou blakwdws katafera ki exasa ekeinh thn -ap'o,ti mou eipane meta- kataplhktikh toys emfanish, toulaxiston twra elpizw tipota na mh mpei sth mesh... Damn! De 8a to ante3w! Na mh 8ymh8w ki ekeinh thn parwdia festival, to Athens Open Air (my ass...), to kalokairi tou 2004, pou o basikos logos pou koubalh8hka sthn kauth kai asfyktikh A8hna htan na dw tous Pain of Salvation kai telika h deuterh mera tou fest, pou epaizan oi agaphmenoi, anablh8hke teleutaia stigmh!!! (fysiko, htan a8lia h olh diorganwsh, alla.... EGW TI EFTAIGA -kai OLOI osoi edwsan ta wraia tous eura gia na doune kati?????) Anyway, an de bgalw 3ana anemoblogia, de spasw kanena podi, de me apagagoun e3wghinoi ktl., an de symbei tipota api8ano kai palabo telos pantwn, auth th fetinh tous emfanish den th xanw ME TIPOTA!!!! As I walk through the ashes, I whisper their name.... PAIN

PARTY 1055 part 2

Κι επειδή είναι δύσκολο έργο, χρονοβόρο και βαρύ να φορτώνεις φωτογραφίες με μια απλή dial -up σύνδεση, υπάρχει και η συνέχεια.... Soon enough I hope!

PARTY 1055

Καρνάβαλοι όλου του κόσμου ενωθείτε! Δεν ειπώθηκε αλλά σιωπηρά φαίνεται να ήχησε το σύνθημα και την Παρασκευή που πέρασε, στην Υδρόγειο, μαζεύτηκε πλήθος μασκαράδων, οι πλείστοι εκ των οποίων είχαν το απαραίτητο κέφι και τη διάθεση για πάρτυ.... Τώρα, το αν το αποτέλεσμα τελικά ικανοποίησε άπαντες ή όχι δε μπορώ να το γνωρίζω, εγώ πάντως διέκρινα αρκετές καλές στιγμές κεφιού και χαράς στην όλη βραδιά, που για μένα τουλάχιστον τερματίστηκε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Θα ήμουν ευτυχής βέβαια αν συμφωνούσατε, αλλά και αν όχι δεν πειράζει, πάλι φίλοι θα είμαστε! Και όσοι όμως δε μπόρεσαν να παραβρεθούν, για πολύ σοβαρούς λόγους -είμαι βέβαιη!-, θα πρέπει να πάρουν μια ιδέα για ορισμένες φάσεις τουλάχιστον. Παρακαλώ, να είστε επιεικείς στα σχόλια για τις μεταμφιέσεις εμού και των συναδέλφων μου (κ. Βλάχο, είσαστε χάρμα οφθαλμών! -και μην ακούσω κανένα σχόλιο για το πράσινο φουστανάκι μου που με έκανε να δείχνω σαν μπάλα, θα δαγκώσω! γγγγγγγγρρρρρ!). Στην επόμενη χοροεσπερίδα του 1055 -αν και όποτε τέλος πάντων συμβεί- θα παρακαλούσα να είσαστε ολίγον τι πιο εκδηλωτικοί, δε θα βλάψει κανέναν, σας διαβεβαιώ! Υγιαίνετε!

Ξεφεύγοντας από το θέμα της Απόκριας και της μεταμφίεσης, έχω να μοιραστώ μαζί σας φωτογραφίες και σχόλια για τη συναυλία των Sinnerboy που έγινε την Παρασκευή, 9 Φλεβάρη στην Υδρόγειο. Μόλις σήμερα τις παρέλαβα από τον καλό φίλο Κώστα που διατέλεσε χρέη φωτογράφου εκείνο το βράδυ, οπότε σχωρνάτε μου την καθυστέρηση! Ωραίοι οι Ιρλανδοί, που ήρθαν να τιμήσουν τον αδικοχαμένο συμπατριώτη τους Rory, με ταμπεραμέντο και πολύ διάθεση για πάρτυ (και πολλές μπύρες φυσικά, έχασα το λογαριασμό, μην τα ρωτάτε!). Φοβερά προπονημένοι βέβαια, δεν είναι και καινούριοι στο κουρμπέτ, αλλά αυτό που πάνω απ'όλα έβγαζαν είναι ψυχή... ψυχή και πολύ μεράκι και για τα συγκεκριμένα τραγούδια αλλά και για το fun της όλης υπόθεσης του live. Και σε πολλά σημεία η φωνή του τραγουδιστή και κιθαρίστα τους θύμιζε πολύ τον αείμνηστο! Κι άλλα τέτοια εύχομαι, και άντε, περιμένω τους επόμενους Ιρλανδούς (tribute band στους Lizzy βέβαια!).

Αστείες και πρωτότυπες ιδέες για αποκριάτικες μεταμφιέσεις βρήκα στο εξής site: www.costumeideazone.com/index.htm -Check it out! :-))

Hello again! Νομίζω είναι καιρός να αρχίσω να γράφω στα ελληνικά πλέον, καθώς αυτό το συγκεκριμένο blog δεν έχει ιδιαίτερες βλέψεις για διεθνή καριέρα! Αν ακούτε ραδιόφωνο γενικά, σίγουρα ξέρετε ήδη αρκετά για την ιδιοσυγκρασία του ατόμου που δημιούργησε αυτή τη σελιδούλα -μια σταγόνα στον ωκεανό που λέγεται διαδίκτυο και τίποτα παραπάνω. Αν πάλι όχι, είναι καιρός να συντονιστείτε! Σαββατοκύριακο, 6-9 μ.μ., 105,5 FM για τους μη έχοντες γνώσιν. Εκτός αυτού όμως, και όπως θα δείτε και στο πλήρες προφίλ παρακάτω, η υπογράφουσα ασχολείται με αρκετά άλλα πραγματάκια κατά καιρούς. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή λοιπόν κάνει την κακιά δασκάλα σε μια ομάδα σπουδαστών φωτογραφίας σε ιδιωτικό ΙΕΚ και τους διδάσκει Ιστορία της Τέχνης (τρομάρα της αλλά τέλος πάντων, μάλλον απλά βγάζει τα σαδιστικά της κρυμμένα ένστικτα!!!). Επίσης ενίοτε ασχολείται και με μεταφράσεις κειμένων από την αγγλική εις την ελληνικήν (τον τίτλο του τελευταίου βιβλίου πάντως που μετέφρασα δεν πρόκειται ούτε με κινέζικο βασανιστήριο να αποκαλύψω, η αιδώς είναι πολύ μεγάλη! Και το προηγούμενο βιβλίο όμως δεν πήγαινε πίσω.....). Με σοβαρά λογοτεχνικά κείμενα ασχολείται πάντως, αυτό είναι γεγονός! (φυσικά εννοώ ότι διαβάζω κάποια, όχι ότι μεταφράζω τέτοια!). Άλλοτε πάλι, όταν υπάρχει χρόνος και διάθεση (και πενία, που ως γνωστόν "τέχνας κατεργάζεται") παραδίδει και μαθήματα σε φερέλπιδες νεανίσκους και νεανίδες (κοινώς ασχολείται και με την παραπαιδεία, καλό φρούτο η κυρία!!!). Α, και όταν προκύψει, κάνει και καμμία αρχαιολογική ανασκαφή, έτσι για τη δόξα βρε παιδί μου! (γιατί όποιον κι αν ρωτήσετε θα σας πει ότι αν δεν έχεις μια μόνιμη θεσούλα σε κάποια εφορεία αρχαιοτήτων ή στο ΥΠ.ΠΟ., το να είσαι -ή να ισχυρίζεσαι ότι είσαι- αρχαιολόγος, τη σήμερον ημέρα, είναι σαν να λες απλά ένα χόμπυ σου, κάτι σαν το "μου αρέσει και το ψάρεμα, ναι, πάω και σε καμμιά ανασκαφή άμα λάχει"!). Αυτά τα ολίγα προς ώρας!

To introduce myself better, I have to let you know about things I do and things I love to do. Please allow me to start from the ones I love to do. As you will have seen already, the first link I have "pined-up" is the one of a radio station, 1055ROCK, which is where I express myself for the last 5,5 years. You should probably take a look for yourselves to get an idea about it, as well as listen to my show every weekend, 6-9 pm!
And now, family intro: maybe it is not the typical idea of what people call "my babies", but these two ARE indeed my babies (you can laugh as much as you like about the characterization). Voila!

Test! Test! This is the first post at this blog and hopefully not the last! Hello, pleased to meet you, won't you guess my name? Heh, right, this is Eleni speaking. For those who already know me in person, no need to introduce myself. But, hoping more people will sometime visit this blog area, I have to say a couple of stuff about me. One step at a time though, I keep my pace slow and easy, so we will have much more to say in the future. Welcome again and feel free to say anything about you, your interests and your friends.
Let's make it worth a while being here!