Άργησαν αλλά ξαναχτυπούν... και συνεχίζονται οι ανεκδιήγητες ιστορίες:
Κάθησαν σε ένα τραπεζάκι λοιπόν τα ξαδερφάκια της ιστορίας μας και παρήγγειλαν τα ποτά τους. Ήταν η ώρα που ξεκινούσε το πρόγραμμα... Σύντομα, κατάλαβαν ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν είχε γυναίκες ως θαμώνες, παρά μόνο ως εργαζόμενες. Κοιτάχτηκαν περίεργα καναδυό φορές, ψιθύρισαν καναδυό κουβέντες ο ένας στο αυτί του άλλου αλλά προσπάθησαν να το παίξουν άνετοι. Είχαν πιεί περίπου το μισό τουυς ποτό όταν τους πλησίασε ένας εύσωμος τύπος, όχι ακριβώς ο τύπος του άντρα που θα εμπιστευόσουν τα παιδιά σου- ή τη γυναίκα, ή ακόμα και το σκύλο σου- μαζί του, και έσκυψε να ρωτήσει τον Ίλκου κάτι στο αυτί. Η Σνέζι δεν μπόρεσε να ακούσει τίποτα, ώσπου είδε τον Ίλκου να σηκώνεται αγανακτισμένος και να προλαβαίνει να λέει "ε, όχι δα!", πριν του έρθει ο ουρανός σφοντύλι από το "μπουκέτο" (όχι μπουκέτο λουλούδια, το άλλο) που του ήρθε με εκπληκτική ταχύτητα στα μούτρα. Η συνέχεια θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα και θεαματική αν αυτό εδώ ήταν ταινία, αλλά δεν είναι. Η κατάληξη ήταν ο Ίλκου, με τη Σνέζι να τον υποβαστάζει, να ψάχνουν νυχτιάτικα τα εφημερεύοντα, γιατί μάλλον η συμπλοκή είχε αρνητικές επιπτώσεις στο δεξί του χέρι. Ο ταξιτζής που ανέλαβε να τους μεταφέρει κούνησε απλά το κεφάλι, στο άκουσμα των σπασμένων ελληνικών, ψέλλισε μόνο "μμμμ...κατάλαβα....". Τί ακριβώς είχε καταλάβει δε θα μας το πει ποτέ, αλλά το σίγουρο είναι ότι γιαυτόν ξένοι= μπελάδες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ξένοι είχαν τους μπελάδες, χωρίς να τους προκαλέσουν, αλλά άντε να του πεις τώρα τί έγινε και να το πιστέψει. Άντε να του πεις ότι ο εύσωμος κύριος πριν λίγο στο μπαρ είχε ρωτήσει τον Ίλκου, με τη σειρά που σας τα λέω: από πού είναι, τί σχέση έχει με τη Σνέζι, πόσων ετών είναι αυτή και για πόσα ευρώ ήθελε να την βγάλει στο κλαρί.....
Κάθησαν σε ένα τραπεζάκι λοιπόν τα ξαδερφάκια της ιστορίας μας και παρήγγειλαν τα ποτά τους. Ήταν η ώρα που ξεκινούσε το πρόγραμμα... Σύντομα, κατάλαβαν ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν είχε γυναίκες ως θαμώνες, παρά μόνο ως εργαζόμενες. Κοιτάχτηκαν περίεργα καναδυό φορές, ψιθύρισαν καναδυό κουβέντες ο ένας στο αυτί του άλλου αλλά προσπάθησαν να το παίξουν άνετοι. Είχαν πιεί περίπου το μισό τουυς ποτό όταν τους πλησίασε ένας εύσωμος τύπος, όχι ακριβώς ο τύπος του άντρα που θα εμπιστευόσουν τα παιδιά σου- ή τη γυναίκα, ή ακόμα και το σκύλο σου- μαζί του, και έσκυψε να ρωτήσει τον Ίλκου κάτι στο αυτί. Η Σνέζι δεν μπόρεσε να ακούσει τίποτα, ώσπου είδε τον Ίλκου να σηκώνεται αγανακτισμένος και να προλαβαίνει να λέει "ε, όχι δα!", πριν του έρθει ο ουρανός σφοντύλι από το "μπουκέτο" (όχι μπουκέτο λουλούδια, το άλλο) που του ήρθε με εκπληκτική ταχύτητα στα μούτρα. Η συνέχεια θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα και θεαματική αν αυτό εδώ ήταν ταινία, αλλά δεν είναι. Η κατάληξη ήταν ο Ίλκου, με τη Σνέζι να τον υποβαστάζει, να ψάχνουν νυχτιάτικα τα εφημερεύοντα, γιατί μάλλον η συμπλοκή είχε αρνητικές επιπτώσεις στο δεξί του χέρι. Ο ταξιτζής που ανέλαβε να τους μεταφέρει κούνησε απλά το κεφάλι, στο άκουσμα των σπασμένων ελληνικών, ψέλλισε μόνο "μμμμ...κατάλαβα....". Τί ακριβώς είχε καταλάβει δε θα μας το πει ποτέ, αλλά το σίγουρο είναι ότι γιαυτόν ξένοι= μπελάδες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ξένοι είχαν τους μπελάδες, χωρίς να τους προκαλέσουν, αλλά άντε να του πεις τώρα τί έγινε και να το πιστέψει. Άντε να του πεις ότι ο εύσωμος κύριος πριν λίγο στο μπαρ είχε ρωτήσει τον Ίλκου, με τη σειρά που σας τα λέω: από πού είναι, τί σχέση έχει με τη Σνέζι, πόσων ετών είναι αυτή και για πόσα ευρώ ήθελε να την βγάλει στο κλαρί.....
