melancholia in Septembre

Η επιστροφή μου μπορεί να μην άρχισε δυναμικά, συντελέστηκε ωστόσο και ελπίζω σύντομα να με ξαναθυμηθείτε κι εσείς οι λίγοι και καλοί φίλοι αυτού του blog. Ο Σεπτέμβρης είναι περίεργος μήνας. Θυμάμαι τον τίτλο "ο Αύγουστος είναι κακός μήνας" του βιβλίου της Έντνα Ο' Μπράιαν που είχα διαβάσει προ αμνημονεύτων (για μένα προσωπικά μια χαρά ήταν ο φετινός Αύγουστος) και λέω "μπα, ο Σεπτέμβρης μάλλον διεκδικεί τα πρωτεία". Γιατί ποιόν άλλον μήνα του χρόνου νοσταλγείς τόσο πολύ κάτι που έχει φύγει ανεπιστρεπτί (τις διακοπές λ.χ.)? Ποιόν άλλον μήνα ακούς παντού "καλό χειμώνα" (το καλό που το είδες στην υγρασία, το κρύο και τις γρίπες?), "τα κεφάλια μέσα τώρα" (λες και πριν που ήταν έξω πείραξαν κανέναν!), "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" (το είπα κι εγώ, είδατε; αχ, αυτές οι λαϊκές ρήσεις!) και άλλα τέτοια αισιόδοξα! Ποιόν άλλο μήνα του χρόνου αισθάνεσαι σαν τις παλιές καλές ημέρες του σχολείου, σα μαθητούδι και κρυφά μέσα σου κλαψουρίζεις "όχι βρε μαμά, μη με στείλεις πάλι!", πότε άλλοτε νιώθεις ότι κάτι καινούριο και καλύτερο πρέπει να πετύχεις φέτος (αυτό που δεν σου έκατσε ή δεν προέκυψε τέλος πάντων πέρσι, πρόπερσι, παραπρόπερσι...)? Άντε, ίσως γιαυτό το τελευταίο παίζει και η Πρωτοχρονιά. Αλλά και ο Σεπτέμβρης το έχει το κατιτίς του, doesn't it?