ACDC στην Ελλάδα!

Ναι, είναι επίσημο! Ανατρέξτε στο site της διοργανώτριας Didi Music... http://www.didimusic.gr/

Good news!

Επιτέλους, μέσα στον κόλαφο των ημερών, κι ένα καλό νέο που έκανε τα ματάκια μου να ανοίξουν διάπλατα μόλις το ανέγνωσα: η είδηση της επερχόμενης συναυλίας των αγαπημένων rockers AC/DC στην Ελλαδίτσα μας!!! Κάτι που οι πιο πολλοί από εμάς τόσα χρόνια το λέγαμε για αστείο, για απίθανο, ξέρετε, αντί για το γνωστό "και μετά ξύπνησες..." λέγαμε χαριτολογώντας "ναι, και οι AC/DC έρχονται για συναυλία" (τόσο απίθανο θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα)! Και να που " μετά ξυπνήσαμε" τελικά και όντως έρχονται! Χθες ανακοινώθηκε το νέο, από γνωστό έγκυρο site περί των μουσικών πραγμάτων, στις 16:17, ώρα που εγώ είχα την καθιερωμένη μου εκπομπή, οπότε το είδα και το ανήγγειλα πρώτη από όλους (χεχε, ας καυχηθώ και λίγο για μια πρωτιά!) -βλ. www.rocking.gr . Βέβαια, λίγο μετά και αφού έψαξα και στον επίσημο δικτυακό τόπο του συγκροτήματος και δεν είδα τη συγκεκριμένη ημερομηνία να αναγράφεται εκεί, ανησύχησα και σκέφτηκα μήπως είναι ένα μεταχρονολογημένο πρωταπριλιάτικο ψέμα; ένα χαζό αστείο; μία φάρσα; -κι εγώ έβαλα όλο τον κόσμο στο τριπάκι του να παίρνει τηλέφωνα και να ρωτάει λεπτομέρειες;;; μήπως θα φάω ξύλο τελικά, αν δεν ισχύει; Θέλω να πιστεύω όμως ότι ανακοινώθηκε με όλη τη σοβαρότητα και απλά ήταν ίσως συνεννόηση της στιγμής εκείνης, που κάποιος από τον ενθουσιασμό του βιάστηκε να βγάλει στο διαδίκτυο, πριν καλά καλά ανακοινωθεί στον επίσημο ιστότοπο του group. Hopefully, we will watch and listen to them live!

28 Μαίου 2009, Ολυμπιακό Στάδιο

τιμές εισητηρίων 60-90 ευρώ
προπώληση από 3 Φεβρουαρίου 2009, στα tickethouse μόνο (Θεσ/νίκη στη Μητροπόλεως 102).

Μπεεεεε..........

Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες.... και για bloggers, και για "ραδιοφωνατζήδες", και για όλο τον κόσμο. Πολλά τα γεγονότα, πολλά τα λόγια, τα συναισθήματα, μια κοινωνία μπερδεμένη, να παλαντζάρει διαρκώς ανάμεσα στο τί είναι δίκαιο και τί άδικο, τί πρέπει να γίνει και τί ξεπερνά τα όρια, τί μας σερβίρουν και τί πραγματικά συμβαίνει, τί είναι δημοκρατία και τί όχι (μην είν' οι κάμποι, μην είναι τα ψηλά βουνά...;). Μέσα σε όλα αυτά προτίμησα να μη γράψω τίποτα σχετικό, να κάνω στο ράδιο μόνο ενημερωτικού και γενικού χαρακτήρα σχόλια και να μην προβαίνω σε αναλύσεις, που τόσο πολύ μας κούρασαν όλους (γιατί ως γνωστόν, η τηλεόραση εκτός από το να μας δείχνει τί συμβαίνει, μας το εξηγεί κιόλας, σκέφτεται για εμάς πριν από εμάς και αποφασίζει αντί για μας..... και εμείς απλώς βελάζουμε, θα ήθελαν να πιστεύουν κάποιοι.). Παθητική στάση θα μου πείτε; δε θα το έλεγα, απλά δεν έχω κανένα λόγο να πείσω κανέναν για τίποτα, ας σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του επιτέλους -ούτε έχω σκοπό να διδάξω σε κανέναν τίποτα μέσα από bloggs και εκπομπές στο ραδιόφωνο, αυτό θα μπορούσα να το κάνω σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου (σε επίπεδο φιλολογικών μαθημάτων μόνο), αλλά το κράτος μας δε μου δίνει πλέον τη δυνατότητα, με βάζει να δίνω κάθε τόσο "αντικειμενικές" εξετάσεις "εφ'όλης της ύλης", αφού το πτυχίο μου μάλλον θεωρούν ότι το πήρα χαριστικά, όπως επίσης χαριστικά μπήκα και στο ρημαδοπανεπιστήμιο, το ΑΠΘ, που τότε ήθελε μέσο όρο πάνω από 18 για τη συγκεκριμένη ρημαδοσχολή που επέλεξα....
Ενεργητική στάση κατά τη γνώμη μου σημαίνει κάνω ό,τι μπορώ με τη δική μου συμπεριφορά για να δείξω ότι είμαι αντίθετος σε κάποια πράγματα... Συλλογίζομαι... Ενημερώνομαι σφαιρικά πριν αποκτήσω παγιωμένες θέσεις και απόψεις.... Και όταν τις αποκτήσω (προσοχή, το "όταν" είναι χρονικοϋποθετικός σύνδεσμος, όχι μόνο χρονικός.... έχει και το "αν" μέσα), τότε αποφασίζω ποιά στάση θα τηρήσω... και ρίχνω την ψήφο μου εκεί που θεωρώ ότι αντιπροσωπεύονται με τον καλύτερο τρόπο οι απόψεις μου, η στάση ζωής μου και τα οράματά μου για το μέλλον (φαντασία μου πλανεύτρα), όχι εκεί που μου τάζουν (ή μου "στάζουν"), ούτε εκεί που χτίζουν κάστρα στην άμμο, όμορφα μέχρι το πρώτο κύμα...
Όλες οι μεγάλες θεωρίες είναι γοητευτικές.... στη θεωρία. Στην πράξη είναι το πρόβλημα. Και κάθε άρνηση καλό είναι να έχει και μία θέση. Γιατί αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος από αντίρροπες δυνάμεις, που τελικά ισορροπούν στην αντίθεσή τους.

"-Η έρημος είναι όμορφη..... -Αυτό που ομορφαίνει την έρημο είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι..." (Antoine Du Saint- Exupery, "Le Petit Prince", XXIV)

Μπακ του μπλακ?

Ένας λόγος που τελευταία δεν έγραφα είναι ότι δεν είχα ακόμα ανακαλύψει τους ελληνικούς χαρακτήρες στο "λαπιτόπ" και μου την έσπαγε να γράφω κείμενα -κατεβατά σε γκρίκλιςςς! Άλλος λόγος ήταν ότι έχασα λιγάκι το ενδιαφέρον, μετά από σειρά γεγονότων που με απομάκρυναν από την "μπλογκόσφαιρα"... Επίσης ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος, πίστευα ότι καταφέρνω να τον κάνω "λάστιχο" αλλά και σε αυτό έπεσα έξω- όπως σε πολλά και διάφορα κατά καιρούς άλλωστε. Επιπλέον μιλάω αρκετά και στην πρωινή δουλειά και στις εκπομπές μου, οπότε φτάνει κάποια ώρα της ημέρας που είμαι "μην του μιλάτε του παιδιού" -και δεν έχω διάθεση ούτε να ακούω, ούτε εγώ να φλυαρήσω, ακόμα περισσότερο να φλυαρώ γραπτά. Ενιγουέι (υπέροχα τα αγγλικά με ελληνικούς χαρακτήρες, τώρα θα κάνω το αντίθετο λοιπόν!!!), τα πράγματα κυλούν νορμάλ, καμμία σημαντική αλλαγή σε τίποτα, το πρόγραμμα κουραστικό, τα Σαββατοκύριακα απειροελάχιστα μοιάζουν, τα περνάμε υπέροχα εν κατακλείδι! Μια που τελευταία το μόνο που αναζωογονεί λίγο την καθημερινότητα είναι μερικές καλές νότες και αγαπημένες μελωδίες, είπα να ξαναδοκιμάσω το σπορ του "ντι-τζέιινγκ", που το'χα αφημένο από πρόπερσι το Μάρτη. Όχι ότι ποτέ το έκανα ως αποκλειστική απασχόληση, εντελώς επαγγελματικά, αλλά λέμε τώρα! Φυλαξου πάντως από στραβοξυλιασμένα αφεντικά που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα -και φυσικά έχουν παράλογες απαιτήσεις μέσα στην άγνοια που τους δέρνει. Η τελευταία μου εμπειρία σε μαγαζί του κέντρου ήταν μάλλον τραυματική, γιαυτό και το παράτησα κακήν- κακώς. Τώρα τελευταία όμως που το ξαναδοκίμασα το σπορ ως "γκεστ", για ένα μόνο βράδυ, μια χαρά μου φάνηκε πάλι -ήταν βέβαια και η σιγουριά του ότι θα ήταν μόνο για εκείνο το βράδυ! Οπότε είπα να το ξαναδοκιμάσω, απόψε το βράδυ, σε ένα άλλο μαγαζί που είναι καινούριο, με πολύ φιλικό περιβάλλον και νορμάλ ανθρώπους ως "αφεντικά" -και γιαυτό έχω πολύ βάσιμες υποψίες ότι δεν θα δημιουργηθεί νέο ψυχικό τραύμα -μάλλον θα τα περάσουμε περίφημα!!! Εντυπώσεις και σχόλια προσεχώς!
Του μπι κοντίνιουντ.... :-)

words are not enough.... Uli's sky guitar said it all!

....how can i start narrating about something that anyone should experience, not read about? so, words are not enough.... simply magical, a concert that lasted a little more than 3 hours and left us all with a big smile, feeling so full with excitement and melody... that was last night's live gig by Uli Jon Roth and his Sky Orchestra... and i am so glad i didn't miss it!

Many moments from his glorious past, combined with some vigorous symphonic melodies from his recent album, made a perfect combination... The concert was split in two parts, where in part two Uli mostly played songs he wrote for Scorpions' albums, back in the mid-seventies, and a few of his "Electric Sun" years... a nice surprise for all of us was the appearance of Gus G on stage, along with Uli.... and of course, they played together, what else? "Firewind"! Awesome!

Kalo mas mhna...

Katarxhn, sygxwrhste mou ta greeklish, to laptop den "milaei" ellhnika kai o kompioutoras tou grafeiou ta epai3e... anagkastika loipon. Kata deuteron, kalo mhna na exoume oloi, me perissotera events kai genikotera sygkinhseis!! (opws to parei kaneis!). Kata triton... poly glyka kai hrema 3ekinhsa kai auto sxedon pote de mou bgainei se kalo.... as ekfrastw eleu8era loipon: ti sto diatano exoun pa8ei oloi tous kai alla lene alla ennooun kai alla kanoun sto telos? giati h asynepeia exei ginei "e8niko xarakthristiko" ths parhkmasmenhs kai xwris tautothta genias mas (kai oxi mono ths dikhs mas, kai twn prin kai twn ligo meta)..? "nai, 8a plhrw8eis auta pou sou yposxe8hka, apla 3exasthka mwre.." leei o afentikos -osa phres esy, alla tosa mou edwse kai mena... ta tria tou, ta pente (anoixta daxtyla), tosa peripou! "8a ta poume mesa sth bdomada" lene kapoioi gnwstoi-prwhn synadelfoi-prwhn genikws meta3y tous.... e, mono pou de dieukrinisan poia bdomada kai poia dekaetia 8a symbei kati tetoio... kai kylane oi bdomades... kai de lene tipota. "8elw na er8w na se dw, to 8elw poly" leei o tade pou einai makria alla "sxetizeste" tropon tina kai ta lete syxna pykna... ama ton eides esy, ton eida ki egw kai oloi. To h8ele omws, auto metraei.... apla de htan katallhlh h synastria!
To xeirotero mou einai oti exw piasei kai ton eauto mou teleutaia na feretai etsi kammia fora... me asynepeia, me xazomara kai aney8ynothta apenanti ston an8rwpo ston opoio apey8ynetai... oxi skopima, xwris ka8olou kakh pro8esh, apla... parasyrmenh apo thn xarakthristikh idiaitera braxypro8esmh mnhmh pou exoume anapty3h ws genia... Giati eimaste toso proswrinoi? toso aney8ynoi sto synan8rwpo? giati pasxizoume na apodei3oume tis super ikanothtes mas stis douleies mas, enw oute mia yposxesh de mporoume na pragmatopoihsoume, ena rantebou na thrhsoume? giati o logos mas apo "symbolaio" pou htan exei ginei xarti ygeias? giati gmwto eimaste toso allou? giati to "den yparxei den mporw, mono de 8elw" exei ginei "8elw mwre, alla de mporw, den prolabainw"? eimaste toso zorismenoi h apla ta exoume isopedwsei ola, exoume boleutei sto genikws kai to aoristws kai tipota de mas 3ekounaei apo th 8esh mas?
A, kai mhn 3exniomaste... to post htan gia na poume "Kalo mhna".....

P.S. den 3anapianw na diabasw Schopenhauer, na mou kopei to xeri!

the sails of Charon....

H episkepsh tou Uli Jon Roth sthn polh mas gia allh mia fora me gemise me anamikta synais8hmata.... Deos kai xara apo th mia, giati einai mia megalh fysiognwmia sto xwro tou rock kai ths ki8aras, maestros pragmatikos, apo thn allh enan endoiasmo, mhpws kai auth h fora 8a ysterei se kati se sxesh me tis prohgoumenes, opote... 8a amaurw8ei h fobera kalh entypwsh pou exw ws twra. Telika 8a to diakindyneusw, lew, kai 8a eimai sto Principal thn Kyriakh, 2 Noembrh... c you there ;-)
http://www.ulijonroth.com

more live shows...

Σήμερα μόλις πληροφορήθηκα ότι αυτή την Παρασκευή, 24 του μήνα, παίζουν ζωντανά οι Firehouse στο Μύλο... για όσους έχουν μαλλούρα ή είχαν, ή τους αρέσει τέλος πάντων, και νοσταλγούν τους melodic hard rock ήχους, καλό live θα είναι... έχουν και νέα δισκογραφική δουλειά να παρουσιάσουν.

new Uriah Heep album

Πήρα μόλις σήμερα το νέο άλμπουμ των Heep, οι οποίοι ομολογουμένως είχαν πολύ καιρό να έχουν τέτοιες εμπνεύσεις! Τιτλοφορείται Wake the Sleeper, με δύο ακούσματα που έκανα κιόλας ξεχώρισα τουλάχιστον 3 κομμάτια -αυτό όμως, να διευκρινίσω, είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο για μένα, ολόκληρα άλμπουμ δεν μπορώ να ακούσω πλέον, εκτός αν τα ακούω "στο γρήγορο", δηλ. 1-2 λεπτά από κάθε κομμάτι... άρα, το ότι το άκουσα και μάλιστα δις όλο, κάτι σημαίνει! Μεστό, δυναμικό, κλασικός ήχος Heep αλλά και αρκετά εκσυγχρονισμένο για να μη μοιάζει ρετρό, είναι μία πολύ ευχάριστη έκπληξη για εμάς τους αιώνιους φαν τους, που είχαμε μείνει όμως στα παλιά... και, όσο κι αν η τωρινή σύνθεσή τους μας φαίνεται σαν να μην είναι "γνήσια", ωστόσο είναι η μακροβιότερη στην ιστορία τους και αυτό φαίνεται καλά από το "δέσιμο"... τα θερμά μου συγχαρητήρια και στον Bernie Shaw, που αν και φέρει πάντα την ετικέτα "αντικαταστάτης", ωστόσο η φωνή του είναι αναλλοίωτη μετά από τόσα χρόνια και υπέροχη... (αν και προσωπική μου αδυναμία παραμένει ο John Lawton, δεν μπορώ να αντισταθώ στη μαγεία της δικής του φωνής... ό,τι και αν τραγουδάει, ακόμα και Ηπειρώτικα!)
TIP: αν έχετε σκοπό να προβείτε σε αγορές, προτιμήστε να τις κάνετε μέσω νετ, συμφέρει περισσότερο όπως είδα μόλις πριν λίγο... το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει τιμή στο Amazon 13.99$ (δηλ. περίπου 10 €), ενώ στο δισκάδικο του κέντρου που το αγόρασα εγώ 17,90 €... θα μου πεις, θα πληρώσεις και τα μεταφορικά από το ίντερνετ, αλλά αν έχει σκοπό κανείς να κάνει μαζικές αγορές, σαφώς συμφέρει...

Ο δωδεκάλογος του γύφτου -στη νεοελληνική βερσιόν των δρόμων της πόλης και των πολυσύχναστων "περιφερειακών"....

12 πράγματα που κάνουν κάποιον να χαρακτηρίζεται "γύφτος" -gypsy king, "Ταμτάκοοοοο!", "σε τσαντίρ' γεννήθηκες ρεεε!" και άλλα συμπαθητικά που μπορεί να ακούσει από τους γύρω του... 12 πράγματα που οφείλει να αποφεύγει ο νεοέλλην οδηγός που δεν έχει καμμία σχέση με Δενδροπόταμο σίτυ (aka treeriver) και δεν οδηγάει ντατσούνι φορτωμένο με "παατάτεεες! καλιές παατάτες έχωωωω!" :
1. χέρι κρεμάστρα (ή αλλιώς και "ταριφόχερο", μιας και απαντά συχνά και στη συμπαθή συνομοταξία των επαγγελματιών οδηγών ταξί) -πέρα από την αισθητική πλευρά, υπάρχει και η πρακτική- πώς αλλάζεις ταχύτητες, κρατώντας και το τιμόνι και κάνοντας και ελιγμούς; ο τιραμόλα είσαι ή οδηγάς αναπηρικό; και αν πλησιάσει κάποιος πάρα πολύ, θα ήθελες να αποχωριστείς για πάντα το αριστερό σου χέρι; (και να πάρεις μετά στ'αλήθεια αναπηρικό, ειδικά προσαρμοσμένο για μονόχειρες;)
2. τσιγάρο αναμένο-γόπα εκτοξευόμενα: είσαι ο επόμενος πιθανός εμπρηστής, το Σέιχ Σου (ό,τι απέμεινε) το θέλουμε, κρατάω το νούμερο των πινακίδων σου, να ξέρεις!
3. φραπεδιά -πλαστικό ποτήρι- σακούλα -σαντουιτσόχαρτο, πάλι εκτοξευόμενα: είσαι βρωμιάρης, λέτσος, ελεεινός και τρισάθλιος, και περνιέσαι και για "ευρωπαίος"; (ευρω-πέος μπορεί..... αν έχεις και από δαύτο!) και θες να μου κάνεις και καμάκι στο επόμενο φανάρι; ουστ από δω, χλεμπόνα!
4. προτεραιότητες (πίσω και σας έφαγα): και ποιός σου είπε ότι εγώ μπορεί να έχω τόσο μεγάλο κληρονομικό χάρισμα, ώστε να φανταστώ ότι θα μου "πεταχτείς" ξαφνικά ,στα 5 εκατοστά μπροστά μου, από το στενάκι; και αν σε τρακάρω, θα φάω εκεί μία ώρα, περιμένοντας την τροχαία και ακούγοντας τις άθλιες δικαιολογίες σου; θα μου πας μετά εσύ το αμάξι μου συνεργείο, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω; και θα μου δώσεις ένα άλλο αυτοκίνητο στο μεταξύ, όσο θα φτιάχνουν το δικό μου, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάω στη δουλειά μου;
5. στυλάκι "τα δίκυκλα τα έχω γραμμένα" (πού άραγες, σε κανένα σαντουιτσόχαρτο υποθέτω, γιατί τίποτε άλλο δεν έχεις για να γράψεις!) -η μαγκιά σου αρχίζει και τελειώνει στο ότι έχεις 1,5 τόνο λαμαρίνα γύρω σου... για βγες όξω!
6. στυλάκι "τους πεζούς τους έχω γραμμένους" (ομοίως με παραπάνω η παρένθεση): γιατί, εσύ δεν περπατάς ποτέ στο δρόμο (αφού τα παρκαρισμένα δεν έχουν αφήσει πεζοδρόμιο); και δεν περνάς ποτέ έξω από διαβάσεις, ή ανάμεσα από άλλα αυτοκίνητα; σε ίσιωσε ποτέ κανένας; αλλά όχι, εσύ είσαι ο πεζός υπόδειγμα εεεεεε;;;;;; καλά, κι εγώ τραγουδούσα στη Σκάλα του Μιλάνου.... κάποτε

7. ΦΛΑΣ (όχι ο Φλας Γκόρντον η αστραπή, τα ρημάδια πορτοκαλιά φωτάκια που ανάβουμε όταν αλλάζουμε λωρίδα ή στρίβουμε, και με τα οποία είναι εφοδιασμένα ΟΛΑ τα αυτοκίνητα, και τα ντατσούνια ακόμα!) -πάλι να εναποθέσω τη ζωή μου στο κληρονομικό χάρισμα, για να με σώσει από τις αδέξιες, ξαφνικές, άμυαλες και ανούσιες μανούβρες σου; μα πόσο χάρισμα πια να έχω; ούτε ο Χορταρέας να ήμουν!
8. αραχτός μέσα στη διασταύρωση σε μποτιλιάρισμα, ακούνητος: αν όμως ήσουν εσύ στη θέση του άλλου που έρχεται κάθετα στο μποτιλιαρισμένο δρόμο, θα είχες ξεπατώσει την κόρνα και θα κατέβαζες καντήλια εεε;;;; τώρα που είσαι αραγμένος μέσα στη διασταύρωση, αφού είδες από πριν ότι δεν προλαβαίνεις να περάσεις, αλλά κατσικώθηκες εκεί, μες στη μέση πάραυτα, τώρα το απολαμβάνεις; δε σου αξίζει ο χαρακτηρισμός γαιδούρι, το συμπαθές τετράποδο έχει πολλές αρετές σε σχέση με σένα...
9. "στέκομαι όπου να'ναι όση ώρα θέλω, τι με νοιάζει αν κόβω την κυκλοφορία": ναι, αλλά αν κι εγώ βρω ένα βαρύ αντικείμενο και το εκσφενδονίσω στο καπό ή στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου, τί με νοιάζει αν θα κάνει λακούβα ή θα σπάσει;;; αν δεν έχεις την ένδειξη πίσω "συχνές στάσεις" και δεν οδηγείς σχολικό ή φορτηγό, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση όλος ο ντουνιάς να κάθεται να σε περιμένει πότε θα αντιληφθείς ότι εκεί που σταμάτησες είναι δρόμος και όχι αλάνα....

ουφ, συγχύστηκα, δε μπορώ να συνεχίσω... είπα αρκετά ήδη, τα πιο πολλά τα συναντώ σχεδόν κάθε μέρα -και οι "γύφτοι" αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.... να είχαν και καλά κιλίμια τουλάχιστον!

live gigs update

Προσθήκες στα πραναφερθέντα... upcoming gigs:

LONDON AFTER MIDNIGHT
October 22 Thessaloniki Greece at Mylos
Reserve tickets by email at elias_aravidis@yahoo.com or through MySpace at myspace.com/evolutiontvshow

ULI JON ROTH
November 2, Principal club Theater, Thessaloniki (30 euros)

counting losses...

Όταν κάθεται κανείς και αναλογίζεται πόσα πράγματα του έχουν κυριολεκτικά "ξεγλιστρήσει" μέσα από τα χέρια, συνήθως αισθάνεται από ανάξιος και μαλθακός (το λιγότερο, το πιο light!) ως τελείως ηλίθιος και άχρηστος (να μην εκφραστώ και χειρότερα, δε μου το επιτρέπει η αγωγή μου -άτιμα γαλλικά και πιάνο!). Κι όμως, αν και αρχικά φαίνεται σαν μία άδικη, επώδυνη και αναποτελεσματική διαδικασία, τελικά μπορεί να φανεί χρήσιμη στο να μην συμπεριφερθεί κανείς παρόμοια στο μέλλον... να λειτουργήσει διδακτικά, αν φυσικά το υποκείμενο θεωρεί το εαυτό του επιδεκτικό μαθήσεως! Για μένα την ανεπίδεκτη, μάλλον είναι μία διαδικασία απλώς αυτοβασανισμού -τι να κάνω, το μαστίγιο το δοκίμασα αλλά δε μπορώ να χτυπηθώ αρκούντως δυνατά, άσε που κινδυνεύει και όλη η οικοσκευή, καθώς το σπίτι μου δεν έχει διαστάσεις γηπέδου!!!...
Το ποιά η αφορμή για όλα αυτά δεν είναι του παρόντος να διευκρινίσω, πάντως έναν κατάλογο πρόχειρο θα κάνω, μόνο πάνω σε ένα θέμα βέβαια -όχι, ούτε η ανάλυση όλης μου της ζωής ενδιαφέρει, αλλά ούτε κι έχω τις αντοχές να επεκταθώ τόσο- και ο ψυχαναλυτής μου είναι στο Μπαλί, οπότε άστο καλύτερα...
Επειδή ο λόγος προηγουμένως ήταν περί συναυλιών, μόνο σε αυτόν τον τομέα θα μετρήσω τις απώλειες (για τους υπόλοιπους θα το κάνω μετά τα 60, διότι αυτόχειρας δε θέλω να γίνω από τώρα, πάνω στο "άνθος" της ηλικίας -και της βλακείας- μου!). Και φυσικά δεν θα πάω πολύ μακριά σε βάθος χρόνου, γιατί και αυτό απαιτεί κοπιώδη αναζήτηση στα έγκατα του μυαλού μου -μόνο με γεώτρηση πλέον φτάνω εκεί. Με σειρά που μου έρχονται, όχι απαραίτητα σπουδαιότητας:
1. συναυλία Pearl Jam πέρσι..... (no comment on this one)
2. Roger Waters πάλι πέρσι (no comment on this one too... unforgivable)
3. συναυλία James Taylor Quartet πρόπερσι (no excuses on this one, ήταν και Θεσ/νίκη γμτο... απ'το κεφάλι μου τα τραβάω όλα....)
4. συναυλία Patti Smith πέρσι (incredible stupidity, ήταν και δίπλα, στο Βελλίδειο...)
5. Black Sabbath, 2005 Rockwave (χάριν της κολλητής, "κόλλησα" στην Κύπρο, δεν το μετανιώνω πολύ... λιγάκι μόνο!)
6. Gary Moore, πριν ένα μήνα.... (comment: stupid reasons....)
7. Fish και Roger Hodson, μόλις πριν δύο μέρες και χθες, αντίστοιχα.... (again the same stupid reasons... plus work obligations and fatigue)
8. Camel το '99 (ό,τι θυμάμαι χαίρομαι τώρα... ή μάλλον το αντίθετο, λυπάμαι....)
Φτάνει τόσο, ουφ! Δε θέλω να θυμηθώ και άλλα, που σίγουρα υπάρχουν ίσως όχι με τόση ένταση, αλλά και αυτά είναι ήδη αρκετά....πάω να δω κανένα βίντεο κλιπ μπας και ξεχαστώ.... (no way λέμε!)

LIVES!!!

Η ατζέντα συναυλιών του τριμήνου που ακολουθεί... για εμάς τα "αδικημένα" εδώ πάνω! Μια ευγενική προσφορά της ιστοσελίδας του περιοδικού "pop & rock" :-)
Θεσσαλονίκη
(10/10/2008)	Thievery Corporation - Principal info
(16/10/2008)	Monica - Μύλος- Liebe info -ΑΚΥΡΟ ΜΕΧΡΙ ΝΕΟΤΕΡΑΣ
(18/10/2008)	Βarbara Mendes - Principal info
(21/10/2008)	Animal Collective - Principal info
(29/10/2008)	Natacha Atlas - Αριστοτέλειο info
(29/10/2008)	Trans AM - Μύλος- Liebe info
(30/10/2008)	Parov Stelar - Μύλος- Liebe info
(3/11/2008)	Dianne Reeves - Βελίδειο Συν. Κέντρο info
(7/11/2008)	Schiller - Principal info
(14/11/2008)	Stereo Mcs - Principal info
(15/11/2008)	Residents - Principal info
(22/11/2008)	Shantel - Principal info
(22/11/2008)	Shantel & Bucovina Club Orkestar - Principal info
(27/11/2008)	Tricky - Principal info
(27/11/2008)	Dub Pistols - Principal info
(30/11/2008)	Anathema - Principal info
(19/12/2008)	Αnne Clark - Principal info

Νύχτα μαγική.....

Νύχτα όμορφη, νύχτα αστροντυμένη, με χίλια όνειρα και πόθους φορτωμένη... στα παραμύθια μόνο είσαι τόσο αληθινή κι ονειρεμένη. Νύχτα λαμπερή, αστείρευτης έμπνευσης εσύ πηγή και μούσα... Νύχτα μαγική, νύχτα όμορφη, νύχτα φεγγοβολούσα...

Κι ένα τραγούδι που δεν είχα να μεταδώσω, αλλά στριφογυρίζει συνέχεια στο κεφάλι μου:
Diamonds and Rust- JOAN BAEZ

Well, I'll be damned
Here comes your ghost again
But that's not unusual
It's just that the moon is full
And you happened to call
And here I sit
Hand on the telephone
Hearing a voice I'd known
A couple of light years ago
Heading straight for a fall

As I remember your eyes
Were bluer than robin's eggs
My poetry was lousy you said
Where are you calling from?
A booth in the Midwest
Ten years ago I bought you some cufflinks
You brought me something
We both know what memories can bring
They bring diamonds and rust

Well, you burst on the scene, already a legend
The unwashed phenomenon
The original vagabond
You strayed into my arms
And there you stayed
Temporarily lost at sea
The Madonna was yours for free
Yes, the girl on the half-shell
Could keep you unharmed

Now I see you standing with brown leaves falling around
And snow in your hair
Now you're smiling out the window of that crummy hotel
Over Washington Square
Our breath comes out white clouds
Mingles and hangs in the air
Speaking strictly for me
We both could have died then and there

Now you're telling me you're not nostalgic
Then give me another word for it
You who are so good with words
And at keeping things vague
'Cause I need some of that vagueness now
It's all come back too clearly
Yes, I loved you dearly
And if you're offering me diamonds and rust
I've already paid

Ιστορίες S/M (όχι αυτό που φαντάζεστε πάντως ;-)

Μπήκα πριν λίγο στο S/M (super market, ακόλαστοι!) για μερικά απαραίτητα και διαπίστωσα κάτι που κι άλλες φορές έχω δει, σε συγκεκριμένα καταστήματα, αλλά για πρώτη φορά σε αυτό το υποκατάστημα της μεγάλης αλυσίδας που διαρκώς επεκτείνεται (κάτι σαν πλοκάμια... παντού νέα υποκαταστήματα, ονόματα δε λέμε για ευνόητους λόγους). Προσφορά 2+1 σε συσκευασμένο αλλαντικό που είχε όμως ημερομηνία λήξης.... σήμερα!!! Καλή περίπτωση, αν έχεις οικογένεια με 10 μέλη, ή περιμένεις κόσμο (αρκετό κόσμο βέβαια!) σπίτι για πίτσες (που θα φτιάξεις, εννοείται!!) ή συνηθίζεις να τρως 20 τοστ στην καθισιά! Για κάθε άλλη όμως περίπτωση καταναλωτή με μικρότερες ανάγκες ημερήσιας σίτισης εαυτού και οικογένειας ή μόνον εαυτού, ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΝΟ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΑΧΑΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ; αν θέλω τροφή για τα σκυλάκια μου, έχει άλλα πράγματα να αγοράσω, και πιο κατάλληλα και πιο χορταστικά! Τί να τα κάνω τρία πακέτα ζαμπόν που αύριο θα είναι επικίνδυνο και μεθαύριο θα βρωμάει ήδη;;;; Μήπως όμως ο παππούς ή η γιαγιά ή ακόμα και η κουρασμένη νοικοκυρά ή ο ταλαιπωρημένος εργαζόμενος που θα μπει για τα ψώνια του στα γρήγορα, πριν πάει σπιτάκι να χαλαρώσει, μήπως λέω κάποιοι δεν θα το προσέξουν και θα την πατήσουν; Μήπως ο "μεγαλομπακάλης" σε αυτό βασίζει την προσφορά του; Στο ότι στους δέκα που θα πάνε να το πάρουν , μόνο ένας ή δύο θα προσέξουν ότι έχει σχεδόν λήξει, ενώ οι υπόλοιποι θα την "πατήσουν", ξεστοκάροντάς του το μαγαζί και έχοντας μετά τροφή για... τις γάτες της γειτονιάς; (όχι ότι δε θα ήταν μια ωραία ιδέα αυτό, μακάρι και να το έκαναν, αλλά λέμε τώρα!). Και φυσικά το ανέφερα στον υπεύθυνο... ο οποίος με αντιμετώπισε σαν να μιλούσα... κινέζικα με προφορά Αλαμπάμας! Κοινώς τί πρόβλημα ακριβώς είχα; αφού το είδα και δεν ήθελα να τα καταναλώσω άμεσα, καλώς έκανα και δεν τα πήρα (αυτό απήντησε ο γιαπωνέζος). Τραβάς μία καταγγελία ή όχι; Και πόσα τέτοια κάθε μέρα, θα πει κανείς.... Λες και είναι η μόνη περίπτωση που πάνε να μας πιάσουν.... "Κώτσους" (συγγνώμη από όλους τους συνεορτάζοντες Κωνσταντίνους, έτσι είναι η έκφραση, τι να κάνω!!!)
NO MORE KOTSOI ANYMORE (παραφράζοντας τους Stranglers...)

I'm goin' through changeeeeeesss.... (geia sou Ozzy!)

Αλλαγή ωραρίων, συνηθειών και τρόπου ζωής σηματοδότησαν την έναρξη αυτού του Σεπτέμβρη... ένα μπέρδεμα το έχει πάθει το βιολογικό μου ρολόι, μια ζωή με τα κοκόρια να ξυπνάς και ξάφνου να κάνεις τη νύχτα μέρα είναι κάπως, όπως και να το δεις... Και φυσικά αναφέρομαι στη νέα νυχτερινή ζώνη που μου ανατέθηκε στον 1055ΡΟΚ και η οποία με χαροποίησε ιδιαίτερα, αφού σήμανε την επάνοδο μετά από 5 μήνες απουσίας, αλλά και με προβλημάτισε λιγάκι, λόγω συνηθειών.... Βέβαια η νύχτα έχει τη μαγεία της... άλλη χάρη... ταξιδεύεις.... όσο μακριά θέλεις, με συντροφιά την γαλήνη της νύχτας και μια ταξιδιάρικη μελωδία... κάνεις τις αποσκευές σου ελαφριές, παίρνεις μόνο τα απαραίτητα: λίγο κρασί, καπνό, λίγη διάθεση ονείρου, ένα πρόσωπο χαραγμένο στο μυαλό σου, μερικές εικόνες και αναμνήσεις και αρκετές αγαπημένες νότες... και ξεκινάς. Το πόσο θα κρατήσει η διαδρομή και πού θα σε βγάλει, εσύ το επιλέγεις... τί υπέροχη δυνατότητα....
Όμως καμμιά φορά, γίνονται απρόσμενα οι αλλαγές, πάλι σε βγάζουν έξω από τα "νερά" σου (μιλάει το ψάρι μέσα μου!) για λίγο και... τις καλοδέχεσαι, γιατί μπορεί να είναι τελικά ένα ταξίδι με πιο μεγάλη διάρκεια, με περισσότερες εναλλαγές και συγκινήσεις ποικίλες... Έτσι κι εγώ καλοδέχτηκα την νέα αλλαγή των ωρών κατά τις οποίες θα είμαι στον "αέρα" της πόλης (και όχι μόνο αυτής της πόλης ευτυχώς, ευλογημένο διαδίκτυο!!!) και από τη βδομάδα που ξεκινά στις 22 του Σεπτέμβρη θα μεταβώ στις 4-7 το απόγευμα.... στη θέση του αγαπητού μου συναδέλφου και χρόνια φίλου (από εποχή Ακρόπολις.... αχ μια νοσταλγία!) του Κώστα Ταλέα... Εκείνος θα αλλάξει τη ζωή του όλη, για καλό βέβαια, και αναγκαστικά θα βρεθεί μακριά... κι εγώ θα προσπαθώ στην αρχή να γεμίσω ένα μεγάλο κενό, στη συνέχεια όμως ελπίζω να κριθώ άξια αντικαταστάτρια... καλή μας αρχή και πάλι λοιπόν!

Afierwmeno.... nai, se sena ;-)

WILD WOOD- Paul Weller
High tide, mid afternoon
People fly by, in the traffics boom
Knowing, just where you are blowing
Getting to where you should be going

Dont let them get you down
Making you feel quilty about
golden rain, will bring you riches
All the good things you deserve and now

Climbing, forever trying
Find your way out of the wild, wild wood
Now theres no justice
Only yourself that you can trust in

And I said high tide, mid afternoon
People fly by, in the traffics boom
Knowing, just where you are blowing
Getting to where you should be going

Day by day your world fades away
Waiting to feel all the dreams that say
Golden rain will bring you riches
All the good things you deserve now

And I say, climbing, foreever trying
find you way out of the wild, wild wood
Said you are gonna find you way out of the wild, wild wood
Wild wild wood

unique moments.... in the life of a radio producer (my ass!) :-)

GLENN HUGHES (2007, Vilka, Thessaloniki)

DAVID COVERDALE (Giannena, Castle Rock festival 2006)

WISHBONE ASH (2008, Principal, Thessaloniki)

ROBERT PLANT (June 2007, Lazaristes, Thessaloniki)

DEF LEPPARD (July 2008, Academica Stadium, Sofia, Bulgaria)

24 - 4...

Μπορεί να άργησα, η επιστροφή μου όμως στο blogging είναι δριμύα -και πολυγραφότατη..! Μια μικρή ανασκόπηση των τελευταίων... 4 μηνών περίπου απουσίας...
Well well, έχουμε και λέμε... από άποψη πρωινής εργασίας, είχα διακοπές διαρκείας... με έβαλαν στην αναμονή κοινώς και με ξέχασαν εκεί! Ευτυχώς, δεν ξέχασαν να με πληρώνουν....!!! Οπότε το καλοκαίρι ήταν μακρύυυυυυ.... και πολύ χαλαρό- καλό αυτό, δεν παραπονιέμαι... Πήγα τις διακοπούλες μου, πέρασα πολύ όμορφα, με φιλενάδες, καταστάσεις που είχα χρόνια να βιώσω... χάρηκα τις τετράποδες κόρες μου και έκανα αρκετά παρέα στη Λουίζ, το χάρηκα πολύ και αυτό... συνταρακτικά νέα βέβαια δεν είχαμε, ο μεγάλος έρωτας του καλοκαιριού (;;!!!) με ξέχασε φέτος, δεν εμφανίστηκε πουθενά! Από το πουθενά όμως εμφανίστηκε μία αδερφή ψυχή, που μέσα από το χάος των επιφανειακών γνωριμιών και του "χαβαλέ" (εφεύρεση που ομολογουμένως δε γουστάρω καθόλου, αλλά είναι επειδή εγώ μεγάλωσα σε περιβάλλον και χρόνια με ανθρώπινες σχέσεις πραγματικές, όχι με "σχέσεις" του στυλ "σήμερα σε ξέρω, αύριο σε ξέχασα κιόλας"....) ξεχώρισε εύκολα, μετά από λίγες σχετικά ατάκες... Αυτή την αδερφή ψυχή τη συνάντησα πολύ πρόσφατα, και είχα τη χαρά αλλά και τη θλίψη να περάσω μαζί της κάτι λιγότερο από μία μέρα.... εξ ου και ο τίτλος του post.... 24 παρά 4 ώρες... τόσο λίγο για να νιώσεις, τόσο πολύ για να αφήσεις στην άκρη μετά... Πέρα από αυτή τη μέρα όμως υπήρχαν αρκετές στιγμές, πριν περισσότερο αλλά και μερικές μετά, που είμασταν μαζί, αν και χώρια.... faraway, so close... που είπαν και οι U2.... και το ερώτημα παραμένει: είναι καλύτερα να μη συμβεί αυτό, αν ξέρεις ότι αναγκαστικά θα τελειώσει, λόγω συνθηκών, ή να συμβεί, να το ζήσεις, και μετά να έχεις να θυμάσαι και να .......;;;; δύσκολη ερώτηση.... απάντηση δε βρήκα ακόμα....

back on track... and on 1055 ROCK

Η επιστροφή από το καλοκαίρι έφερε μαζί της ένα σημαντικό νέο: την επιστροφή στο αγαπημένο μου χόμπυ-πάρεργο, το ραδιόφωνο... Ξανά στον 1055ROCK λοιπόν, ακριβώς στο ξεκίνημα του Σεπτέμβρη, 1 του μήνα, η νέα αρχή... άλλες ώρες βέβαια, άλλες διαθέσεις, πάντα όμως μεράκι και αγάπη για τη ζωντανή επικοινωνία, όλα αυτά που ανέφερα και στο προ-προηγούμενο, ομολογουμένως "μελό" (!!!), post μου, όταν διακόπηκε η ζώνη του Σαββατοκύριακου.... Κάθε μέρα λοιπόν πλέον, τις μικρές ώρες, 1-3 μετά τα μεσάνυχτα.... Ελπίζω η νέα αρχή να μη μείνει στην αρχή!

a farewell to my radio company.....

Ένας κύκλος έκλεισε... άλλος ίσως να ανοίξει στη θέση του, υπό άλλες συνθήκες.... Μπορεί και όχι βέβαια, γιατί δεν είναι πάντα απαραίτητο να αντικαθιστούμε κάτι που αγαπήσαμε και κάναμε επί χρόνια με κάτι άλλο παραπλήσιο, που το πιθανότερο είναι να μην έχει το ίδιο χρώμα, την ίδια άισθηση με αυτό που αγαπήσαμε από σύμπτωση, αλλά αληθινά... Μετά από 6 χρόνια και 7 μήνες συνεχόμενης παρουσίας στον 1055ROCK ήρθε η ώρα της απόσυρσης, της ανάπαυλας... Η απόφαση δεν ήταν δική μου βέβαια, προσωπική, λήφθηκε συνολικά για όλες τις εκπομπές του Σ/Κ από τους ιθύνοντες, και καλώς έγινε έτσι, γιατί εμείς οι "κολλημένοι" μόνο αν αλλάζαμε αναγκαστικά τόπο διαμονής θα το κόβαμε (old habits die hard, που λέει και ο Mick....). Κι ας γκρινιάζαμε κάθε τόσο για τα Σαββατοκύριακα που ήμασταν δεσμευμένοι εδώ, στην πόλη, ειδικά όταν άνοιγε ο καιρός και όλοι σουλατσάριζαν στα πέριξ, κι ας στήναμε ο ένας τον άλλο ολίγον τι, γιατί ήταν πολύ γλυκιά η σιέστα και δε μπορούσαμε να την αφήσουμε εύκολα ή γιατί η παρέα τραβούσε και για άλλο ένα ποτηράκι -και ποιός αφήνει τα καλούδια του για να πάει για εκπομπή.... Κι όμως, η μαγεία και το "κόλλημα" άρχιζε όταν έπεφταν τα πρώτα τηλέφωνα, τα πρώτα μηνύματα, οι πρώτες καλησπέρες και σχόλια και γελάκια -ή και γκρίνιες, the same! Εκεί για μένα ήταν που ξυπνούσα, έπαιρνα τα "πάνω" μου και άρχιζα κι εγώ με τη σειρά μου να τροφοδοτώ, με μουσικές και σχόλια, τα δικά σας γκάζια! Όλη η ομορφιά ήταν εκεί, και όχι από τη ματαιόδοξη πλευρά του θέματος ("αχ, είμαι φοβερή, με γουστάρουν, έχω φαν -κλαμπ, είμαι θεά!") -το αν είμαι ή όχι ψωνάρα όσοι έχουν ακούσει την εκπομπή πάνω από μία φορά εύκολα το διακρίνουν. Η ομορφιά ήταν στην επικοινωνία, στο ζωντανό "πάρε-δώσε", στο να μοιραζόμαστε σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες μεταξύ μας, κι ας μην είχαμε ειδωθεί καν με πολλούς από αυτούς που επικοινωνούσαν τακτικά.... Δεν είχε σημασία αν ξέραμε ο ένας τη φάτσα του άλλου, ούτε παιζόταν άλλου είδους παιχνιδάκια, το μόνο που είχε σημασία ήταν ότι ήξεραν ότι θα είμαι εκεί για να τους ακούσω, για να προσπαθήσω να τους φτιάξω το κέφι, για να τους ενημερώσω για κάποια πράγματα, για να περάσουμε παρέα (κυριολεκτικά όμως "παρέα") 3 ώρες. Κι εγώ με τη σειρά μου, ένιωθα την ανάγκη πραγματικά να απολογηθώ αν είχα λείψει την προηγούμενη, αν τυχόν δεν ήμουν πολύ στα κέφια μου (άσε που όπως και να ήμουν, όσο χάλια και να πήγαινα, μετά από μισή ώρα στο στούντιο είχα "στρώσει"!- ψυχοθεραπεία δωρεάν, μην το γελάτε!!!) και τους έψαχνα.... τους περίμενα κι εγώ να δώσουν το παρόν.... και συνήθως δε με απογοήτευαν (πάντα υπάρχουν περιπτώσεις που δε μπορεί να είναι κανείς πάντα απίκο, άνθρωποι είμαστε!!!).... Θέλω όλους αυτούς μαζί να τους ευχαριστήσω, για τη συνέπεια και την πίστη τους, για την καλή τους διάθεση, για το χιούμορ και τη φαντασία τους, για τη παρουσία τους κάθε Σ/Κ το απόγευμα, 6-9 μ.μ...... Όλους μαζί κι έναν έναν χωριστά:
το Χρήστο από τη Νάουσσα (Χ101) που ήταν σχεδόν πάντα εκεί και είχε πολλές όμορφες ποιητικές εμπνεύσεις,
τον Θωμά, που γίναμε και φιλαράκια και ανταλλάσουμε συναυλιακά videάκια (!),
το Δημητράκη (τον γιόκα μου!) που τηλεφωνούσε ακόμα και από τον Έβρο, επί μήνες, που ήταν εκεί,
τη Μερόπη (προτεζέ μου!) που περάσαμε μαζί τις πανελλήνιές της και χάρηκα που και από την Κέρκυρα όπου πέρασε συνέχισε να επικοινωνεί,
το Ευάκι που μου έδινε κουράγιο χωρίς να το καταλαβαίνει, στις μαύρες μου,
τον Jo που περνούσε και μας άφηνε και ωραία περιοδικά (!),
το Νίκο που πάντα ζητούσε με θέρμη τα κλασικά τραγούδια που του άρεσαν,
τη Δώρα από το Λαγκαδά που σημείωνε απουσίες αλλά πάντα τις δικαιολογούσε!,
τον Ηλία το περιπτέρι που είχε μονίμως κατάθλιψη αλλά φτιαχνόταν όταν άκουγε, κι ας άκουγε σπάνια κάτι από αυτά που ζητούσε (!!!),
τον Ευριπίδη και την Έφη, γλυκύτατο ζεύγος (ακουστικά τουλάχιστον!)
τη Σίσσυ τη χαζομαμά,
την Εύα την άλλη χαζομαμά και παλιοροκού,
τον Σάκη τον νταλικέρη και τη Λίτσα του,
τον Γιωργάκη με τα ανέκδοτα και τα νέα του,
τον Κώστα το Σιδηρόπουλο, που με άκουγε από το Ακρόπολις,
τον Κώστα τον κιθάρα, που χανόταν κατά καιρούς αλλά επέστρεφε δριμύτερος,
τον Γκρινιόστομο, που τελευταία δεν γκρίνιαζε καθόλου και ανησυχούσα (!),
τον Πάνο, που άκουγε από Γερμανία μέσω του νετ,
τη Σωσώ, επίσης μέσω νετ, πολύ φανατική τελευταία,
τον Κωνσταντίνο από την Αλεξανδρούπολη,
τον Παύλο, τον Κώστα, τον Αλέξη, τον Σταύρο, την Joanna, την Τάνια...........
και επειδή ο κατάλογος ήδη είναι μακρύς αλλά όλο και θα ξεχάσω αρκετούς, όσο και αν προσπαθήσω, ειδικά αν πιάσουμε και τα πρώτα 2-3 χρόνια που ήμουν στον 1055, ας μην προσπαθήσω άλλο να θυμηθώ.... θα κρατήσω απλά το feeling που μου έδινε αυτή η ζωντανή επικοινωνία, που ξέρω ότι πολύ δύσκολα μπορεί να ξαναβρώ, μιας και οι εποχές αλλάζουν και δυστυχώς και τα ραδιόφωνα. Αν τυχόν μας δωθεί η ευκαιρία με όλους εσάς να τα ξαναπούμε, θα χαρώ πολύ... σαν να συναντώ παλιούς φίλους που χαθήκαμε όχι επειδή το θέλαμε, αλλά επειδή η ζωή τα έφερε έτσι... Τίποτε άλλο, απλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.