Μπεεεεε..........

Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες.... και για bloggers, και για "ραδιοφωνατζήδες", και για όλο τον κόσμο. Πολλά τα γεγονότα, πολλά τα λόγια, τα συναισθήματα, μια κοινωνία μπερδεμένη, να παλαντζάρει διαρκώς ανάμεσα στο τί είναι δίκαιο και τί άδικο, τί πρέπει να γίνει και τί ξεπερνά τα όρια, τί μας σερβίρουν και τί πραγματικά συμβαίνει, τί είναι δημοκρατία και τί όχι (μην είν' οι κάμποι, μην είναι τα ψηλά βουνά...;). Μέσα σε όλα αυτά προτίμησα να μη γράψω τίποτα σχετικό, να κάνω στο ράδιο μόνο ενημερωτικού και γενικού χαρακτήρα σχόλια και να μην προβαίνω σε αναλύσεις, που τόσο πολύ μας κούρασαν όλους (γιατί ως γνωστόν, η τηλεόραση εκτός από το να μας δείχνει τί συμβαίνει, μας το εξηγεί κιόλας, σκέφτεται για εμάς πριν από εμάς και αποφασίζει αντί για μας..... και εμείς απλώς βελάζουμε, θα ήθελαν να πιστεύουν κάποιοι.). Παθητική στάση θα μου πείτε; δε θα το έλεγα, απλά δεν έχω κανένα λόγο να πείσω κανέναν για τίποτα, ας σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του επιτέλους -ούτε έχω σκοπό να διδάξω σε κανέναν τίποτα μέσα από bloggs και εκπομπές στο ραδιόφωνο, αυτό θα μπορούσα να το κάνω σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου (σε επίπεδο φιλολογικών μαθημάτων μόνο), αλλά το κράτος μας δε μου δίνει πλέον τη δυνατότητα, με βάζει να δίνω κάθε τόσο "αντικειμενικές" εξετάσεις "εφ'όλης της ύλης", αφού το πτυχίο μου μάλλον θεωρούν ότι το πήρα χαριστικά, όπως επίσης χαριστικά μπήκα και στο ρημαδοπανεπιστήμιο, το ΑΠΘ, που τότε ήθελε μέσο όρο πάνω από 18 για τη συγκεκριμένη ρημαδοσχολή που επέλεξα....
Ενεργητική στάση κατά τη γνώμη μου σημαίνει κάνω ό,τι μπορώ με τη δική μου συμπεριφορά για να δείξω ότι είμαι αντίθετος σε κάποια πράγματα... Συλλογίζομαι... Ενημερώνομαι σφαιρικά πριν αποκτήσω παγιωμένες θέσεις και απόψεις.... Και όταν τις αποκτήσω (προσοχή, το "όταν" είναι χρονικοϋποθετικός σύνδεσμος, όχι μόνο χρονικός.... έχει και το "αν" μέσα), τότε αποφασίζω ποιά στάση θα τηρήσω... και ρίχνω την ψήφο μου εκεί που θεωρώ ότι αντιπροσωπεύονται με τον καλύτερο τρόπο οι απόψεις μου, η στάση ζωής μου και τα οράματά μου για το μέλλον (φαντασία μου πλανεύτρα), όχι εκεί που μου τάζουν (ή μου "στάζουν"), ούτε εκεί που χτίζουν κάστρα στην άμμο, όμορφα μέχρι το πρώτο κύμα...
Όλες οι μεγάλες θεωρίες είναι γοητευτικές.... στη θεωρία. Στην πράξη είναι το πρόβλημα. Και κάθε άρνηση καλό είναι να έχει και μία θέση. Γιατί αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος από αντίρροπες δυνάμεις, που τελικά ισορροπούν στην αντίθεσή τους.

"-Η έρημος είναι όμορφη..... -Αυτό που ομορφαίνει την έρημο είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι..." (Antoine Du Saint- Exupery, "Le Petit Prince", XXIV)

Μπακ του μπλακ?

Ένας λόγος που τελευταία δεν έγραφα είναι ότι δεν είχα ακόμα ανακαλύψει τους ελληνικούς χαρακτήρες στο "λαπιτόπ" και μου την έσπαγε να γράφω κείμενα -κατεβατά σε γκρίκλιςςς! Άλλος λόγος ήταν ότι έχασα λιγάκι το ενδιαφέρον, μετά από σειρά γεγονότων που με απομάκρυναν από την "μπλογκόσφαιρα"... Επίσης ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος, πίστευα ότι καταφέρνω να τον κάνω "λάστιχο" αλλά και σε αυτό έπεσα έξω- όπως σε πολλά και διάφορα κατά καιρούς άλλωστε. Επιπλέον μιλάω αρκετά και στην πρωινή δουλειά και στις εκπομπές μου, οπότε φτάνει κάποια ώρα της ημέρας που είμαι "μην του μιλάτε του παιδιού" -και δεν έχω διάθεση ούτε να ακούω, ούτε εγώ να φλυαρήσω, ακόμα περισσότερο να φλυαρώ γραπτά. Ενιγουέι (υπέροχα τα αγγλικά με ελληνικούς χαρακτήρες, τώρα θα κάνω το αντίθετο λοιπόν!!!), τα πράγματα κυλούν νορμάλ, καμμία σημαντική αλλαγή σε τίποτα, το πρόγραμμα κουραστικό, τα Σαββατοκύριακα απειροελάχιστα μοιάζουν, τα περνάμε υπέροχα εν κατακλείδι! Μια που τελευταία το μόνο που αναζωογονεί λίγο την καθημερινότητα είναι μερικές καλές νότες και αγαπημένες μελωδίες, είπα να ξαναδοκιμάσω το σπορ του "ντι-τζέιινγκ", που το'χα αφημένο από πρόπερσι το Μάρτη. Όχι ότι ποτέ το έκανα ως αποκλειστική απασχόληση, εντελώς επαγγελματικά, αλλά λέμε τώρα! Φυλαξου πάντως από στραβοξυλιασμένα αφεντικά που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα -και φυσικά έχουν παράλογες απαιτήσεις μέσα στην άγνοια που τους δέρνει. Η τελευταία μου εμπειρία σε μαγαζί του κέντρου ήταν μάλλον τραυματική, γιαυτό και το παράτησα κακήν- κακώς. Τώρα τελευταία όμως που το ξαναδοκίμασα το σπορ ως "γκεστ", για ένα μόνο βράδυ, μια χαρά μου φάνηκε πάλι -ήταν βέβαια και η σιγουριά του ότι θα ήταν μόνο για εκείνο το βράδυ! Οπότε είπα να το ξαναδοκιμάσω, απόψε το βράδυ, σε ένα άλλο μαγαζί που είναι καινούριο, με πολύ φιλικό περιβάλλον και νορμάλ ανθρώπους ως "αφεντικά" -και γιαυτό έχω πολύ βάσιμες υποψίες ότι δεν θα δημιουργηθεί νέο ψυχικό τραύμα -μάλλον θα τα περάσουμε περίφημα!!! Εντυπώσεις και σχόλια προσεχώς!
Του μπι κοντίνιουντ.... :-)

Kalo mas mhna...

Katarxhn, sygxwrhste mou ta greeklish, to laptop den "milaei" ellhnika kai o kompioutoras tou grafeiou ta epai3e... anagkastika loipon. Kata deuteron, kalo mhna na exoume oloi, me perissotera events kai genikotera sygkinhseis!! (opws to parei kaneis!). Kata triton... poly glyka kai hrema 3ekinhsa kai auto sxedon pote de mou bgainei se kalo.... as ekfrastw eleu8era loipon: ti sto diatano exoun pa8ei oloi tous kai alla lene alla ennooun kai alla kanoun sto telos? giati h asynepeia exei ginei "e8niko xarakthristiko" ths parhkmasmenhs kai xwris tautothta genias mas (kai oxi mono ths dikhs mas, kai twn prin kai twn ligo meta)..? "nai, 8a plhrw8eis auta pou sou yposxe8hka, apla 3exasthka mwre.." leei o afentikos -osa phres esy, alla tosa mou edwse kai mena... ta tria tou, ta pente (anoixta daxtyla), tosa peripou! "8a ta poume mesa sth bdomada" lene kapoioi gnwstoi-prwhn synadelfoi-prwhn genikws meta3y tous.... e, mono pou de dieukrinisan poia bdomada kai poia dekaetia 8a symbei kati tetoio... kai kylane oi bdomades... kai de lene tipota. "8elw na er8w na se dw, to 8elw poly" leei o tade pou einai makria alla "sxetizeste" tropon tina kai ta lete syxna pykna... ama ton eides esy, ton eida ki egw kai oloi. To h8ele omws, auto metraei.... apla de htan katallhlh h synastria!
To xeirotero mou einai oti exw piasei kai ton eauto mou teleutaia na feretai etsi kammia fora... me asynepeia, me xazomara kai aney8ynothta apenanti ston an8rwpo ston opoio apey8ynetai... oxi skopima, xwris ka8olou kakh pro8esh, apla... parasyrmenh apo thn xarakthristikh idiaitera braxypro8esmh mnhmh pou exoume anapty3h ws genia... Giati eimaste toso proswrinoi? toso aney8ynoi sto synan8rwpo? giati pasxizoume na apodei3oume tis super ikanothtes mas stis douleies mas, enw oute mia yposxesh de mporoume na pragmatopoihsoume, ena rantebou na thrhsoume? giati o logos mas apo "symbolaio" pou htan exei ginei xarti ygeias? giati gmwto eimaste toso allou? giati to "den yparxei den mporw, mono de 8elw" exei ginei "8elw mwre, alla de mporw, den prolabainw"? eimaste toso zorismenoi h apla ta exoume isopedwsei ola, exoume boleutei sto genikws kai to aoristws kai tipota de mas 3ekounaei apo th 8esh mas?
A, kai mhn 3exniomaste... to post htan gia na poume "Kalo mhna".....

P.S. den 3anapianw na diabasw Schopenhauer, na mou kopei to xeri!

counting losses...

Όταν κάθεται κανείς και αναλογίζεται πόσα πράγματα του έχουν κυριολεκτικά "ξεγλιστρήσει" μέσα από τα χέρια, συνήθως αισθάνεται από ανάξιος και μαλθακός (το λιγότερο, το πιο light!) ως τελείως ηλίθιος και άχρηστος (να μην εκφραστώ και χειρότερα, δε μου το επιτρέπει η αγωγή μου -άτιμα γαλλικά και πιάνο!). Κι όμως, αν και αρχικά φαίνεται σαν μία άδικη, επώδυνη και αναποτελεσματική διαδικασία, τελικά μπορεί να φανεί χρήσιμη στο να μην συμπεριφερθεί κανείς παρόμοια στο μέλλον... να λειτουργήσει διδακτικά, αν φυσικά το υποκείμενο θεωρεί το εαυτό του επιδεκτικό μαθήσεως! Για μένα την ανεπίδεκτη, μάλλον είναι μία διαδικασία απλώς αυτοβασανισμού -τι να κάνω, το μαστίγιο το δοκίμασα αλλά δε μπορώ να χτυπηθώ αρκούντως δυνατά, άσε που κινδυνεύει και όλη η οικοσκευή, καθώς το σπίτι μου δεν έχει διαστάσεις γηπέδου!!!...
Το ποιά η αφορμή για όλα αυτά δεν είναι του παρόντος να διευκρινίσω, πάντως έναν κατάλογο πρόχειρο θα κάνω, μόνο πάνω σε ένα θέμα βέβαια -όχι, ούτε η ανάλυση όλης μου της ζωής ενδιαφέρει, αλλά ούτε κι έχω τις αντοχές να επεκταθώ τόσο- και ο ψυχαναλυτής μου είναι στο Μπαλί, οπότε άστο καλύτερα...
Επειδή ο λόγος προηγουμένως ήταν περί συναυλιών, μόνο σε αυτόν τον τομέα θα μετρήσω τις απώλειες (για τους υπόλοιπους θα το κάνω μετά τα 60, διότι αυτόχειρας δε θέλω να γίνω από τώρα, πάνω στο "άνθος" της ηλικίας -και της βλακείας- μου!). Και φυσικά δεν θα πάω πολύ μακριά σε βάθος χρόνου, γιατί και αυτό απαιτεί κοπιώδη αναζήτηση στα έγκατα του μυαλού μου -μόνο με γεώτρηση πλέον φτάνω εκεί. Με σειρά που μου έρχονται, όχι απαραίτητα σπουδαιότητας:
1. συναυλία Pearl Jam πέρσι..... (no comment on this one)
2. Roger Waters πάλι πέρσι (no comment on this one too... unforgivable)
3. συναυλία James Taylor Quartet πρόπερσι (no excuses on this one, ήταν και Θεσ/νίκη γμτο... απ'το κεφάλι μου τα τραβάω όλα....)
4. συναυλία Patti Smith πέρσι (incredible stupidity, ήταν και δίπλα, στο Βελλίδειο...)
5. Black Sabbath, 2005 Rockwave (χάριν της κολλητής, "κόλλησα" στην Κύπρο, δεν το μετανιώνω πολύ... λιγάκι μόνο!)
6. Gary Moore, πριν ένα μήνα.... (comment: stupid reasons....)
7. Fish και Roger Hodson, μόλις πριν δύο μέρες και χθες, αντίστοιχα.... (again the same stupid reasons... plus work obligations and fatigue)
8. Camel το '99 (ό,τι θυμάμαι χαίρομαι τώρα... ή μάλλον το αντίθετο, λυπάμαι....)
Φτάνει τόσο, ουφ! Δε θέλω να θυμηθώ και άλλα, που σίγουρα υπάρχουν ίσως όχι με τόση ένταση, αλλά και αυτά είναι ήδη αρκετά....πάω να δω κανένα βίντεο κλιπ μπας και ξεχαστώ.... (no way λέμε!)